Τρίτη, Ιανουαρίου 01, 2008

Τι ωραία που πέρασα την παραμονή της πρωτοχρονιάς

Κατ' αρχάς θα πρέπει να πω ότι όλη μέρα, μέχρι το βράδυ που πήγα στο σπίτι του φίλου Χρήστου, μεμψιμοιρούσα και κλαιγόμουν από μέσα μου για τα δεινά του έρωτα που μου βαρέσανε την πόρτα (με έχω πλέον βαρεθεί). Ένιωθα ότι ευχαρίστως θα μπορούσα να πάω για ύπνο νωρίς το βράδυ της παραμονής και να ξυπνήσω την άλλη μέρα και να έχει μπει ο νέος χρόνος χωρίς να έχω κάνει κάτι ιδιαίτερο για αυτό και να μη με νοιάζει. Ευτυχώς που δεν τα έκανα όλα αυτά καθώς επίσης που κοιμήθηκα αρκετές ώρες το απόγευμα για να αντέξω μέχρι τις 5 που ξενύχτησα.

Πήγα λοιπόν κατά τις 11 και κάτι στο φιλικό αυτό σπίτι στη φάση "σ'αγαπάει η πεθερά σου", γιατί τα παιδιά τρώγανε, και κάθισα και εγώ μαζί τους στο τραπέζι. Ευτυχώς γιατί όλη μέρα την είχα βγάλει λίγο "της ανορεξίας", ένα φρουτάκι από δω, ένα γιαουρτάκι από κει, ένα βραστό αυγουλάκι παρακεί, αλλά παραπάνω φαγητό δεν κατέβαινε. Βέβαια στου Χρήστου κατέβαινε και παρακατέβαινε, και το κρασάκι πολύ ωραίο και όλα (μπράβο παιδιά).

Το τσακ της αλλαγής του έτους μάς βρήκε στην ταράτσα να κυνηγάμε με το βλέμμα και ορισμένοι και με τις φωτογραφικές τους μηχανές τα πυροτεχνήματα που σκάγανε από δω κι από κει, με τον Χρήστο να ανοίγει το πρώτο μπουκάλι σαμπάνιας με απαράμιλλο στυλ. Στη συνέχεια κατεβήκαμε φυσικά κάτω (μην αρπάξουμε καμιά πνευμονία) και αρχίσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες και να χαζολογάμε γενικότερα μέχρι που ήρθαν οι χορομανείς Αφροδίτη και Κώστας και αφού ο αριθμός μας επαρκούσε πλέον για ανσάμπλ ρουέδας (που θέλει πολλά ζευγάρια), επιχειρήσαμε με σχετική επιτυχία αυτόν τον next dimension λάτιν χορό (επιτυχία λέω σχετική γιατί εγώ δεν είχα ξαναχορέψει τον χορό αυτό και δεν μπορώ να κρίνω, πλάκα είχε πάντως). Μέχρι τις τρεις και κάτι όλο και κάποιος χόρευε αλλά επειδή δεν μπορώ να πω ότι μας είχε ακριβώς συνεπάρει ο πυρετός της πίστας (με εξαίρεση την χορομανή Αφροδίτη που είναι σε μια κατηγορία από μόνη της, είναι dance-addict όπως η ίδια ομολογεί), είπαμε να παίξουμε το νέο ταμπού (το οποίο έχει κάποια νέα χαρακτηριστικά πολύ ενδιαφέροντα, ιδίως τον ευλυγιστούλη, αργήσαμε κάπως να πάρουμε μπρος, μέχρι του χρόνου όμως νομίζω ότι θα το'χουμε 100%, όπως και στη rueda).

Γενικά η ατμόσφαιρα ήταν τόσο φιλική και ευχάριστη που πραγματικά ήμουν άλλος άνθρωπος σε σχέση με το πρωί και την υπόλοιπη μέρα. Αυτό όμως έγινε επειδή πήγα στο σπίτι αυτό με καλή διάθεση, με όμορφα συναισθήματα απέναντι στα παιδιά, χαλαρή και άνετη και δεκτική στο να περάσω καλά. Αυτό ήταν το μυστικό και αυτό θα πρέπει να κρατήσω και να συνεχίσω να κάνω όλη τη νέα χρονιά. Η αρχή πάντως έγινε σωστά!

1 σχόλιο:

Τι λες κι εσύ;