Μία από τις σημερινές απαντήσεις του επιμελητή μου για ένα βιβλίο νησιωτικής βιογεωγραφίας που μεταφράζω με άφησαν άφωνη. Στο κείμενο συνάντησα πολλές ονομασίες πτηνών, για τις οποίες ρώτησα αν υπάρχει και στα ελληνικά κοινή ονομασία. Συγκεκριμένα η απορία μου ήταν:
υπάρχει ελληνική ονομασία για κάποιο από τα παρακάτω ή να αφήσω όλα τα λατινικά ονόματα; Guam rail (Rallus owstoni), white-browed rail (Poliolimnas cinereus), white-throated ground-dove (Gallicolumba xanthonura), Mariana fruit-dove (Ptilinopus roseicapilla), Micronesian kingfisher (Halcyon cinnamomina), nightingale reed-warbler (Acrocephalus luscinia), Guam flycatcher (Myiagra freycineti), rufous fantail (Riphidura rufifrons), cardinal honeyeater (Myzomela cardinalis), and bridled white-eye (Zosterops conspicillatus)
και η απάντηση που έλαβα η εξής (θαυμάστε ομορφιά στα ονόματα):
μπορείς και να αφήσεις τα λατινικά, ή να πεις τα εξής: νεροκοτσέλα του Γκουάμ (Rallus owstoni), λευκόφρυδη νερόκοτα (Poliolimnas cinereus), λευκόλαιμο εδαφοπερίστερο (Gallicolumba xanthonura), φρουροπερίστερο των Μαριάνα (Ptilinopus roseicapilla), αλκυόνα της Μικρονησίας (Halcyon cinnamomina), αηδονοποταμίδα (Acrocephalus luscinia), μυγοχάφτης του Γκουάμ (Myiagra freycineti), καστανοκόκκινος ριπίδουρος (Riphidura rufifrons), καρδινάλιος μελισσοφάγος (Myzomela cardinalis), και ο δυσφορών ζωστήροπας (Zosterops conspicillatus)
Οι σκέψεις μου γεμίζουν με παραμυθένια πλουμιστά φτερά στο άκουσμα και μόνο αυτών των ονομάτων. Όταν το όνομα συνοδεύει τη χάρη...
Τρίτη, Ιουνίου 17, 2008
Πέμπτη, Ιουνίου 12, 2008
Κανείς δεν λέει "σ' αγαπώ"...
... όλοι λένε "σ' αγαπάω"; Εσείς τι λέτε; Είστε υπέρ της συνηρημένης μορφής ή της ασυναίρετης;
How to drive a woman crazy
Γενικά έχω τη φήμη ήρεμου ανθρώπου, όσοι με ξέρουν λένε ότι τους βγάζω ιδιαίτερη ηρεμία (κάτι ανάμεσα στο νωθρό και το ψόφιο τέλοσπάντων), αν και εγώ γνωρίζω ότι δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα. Πράγματι πολλές φορές δεν αφήνω πράγματα που άλλους θα εκνεύριζαν να με πειράξουν -ολύμπια ψυχραιμία κατά την οδήγηση, η χειρότερη "βρισιά" που έχω να πω για τον άλλο οδηγό είναι ένα ειρωνικό "Ωραίο φλάς", όταν δεν το βγάζει για να στρίψει, αποφυγή καυγάδων με έντονη συναίσθηση του γεγονότος πως ό,τι και αν "κερδίσω" ερίζοντας θα το έχω ήδη χάσει πληρώνοντας το ψυχικό κόστος του εκνευρισμού, οπότε δεν αξίζει τον κόπο. Το πιο δύσκολο ίσως πράγμα ως εκ τούτου είναι να με κάνει κανείς να θυμώσω. Όμως παρά τη γενικότερη ηρεμία που καταφέρνω να έχω υπό κανονικές συνθήκες και λίγο έξω από τα όρια αυτών (περισσότερο από ό,τι ο μέσος άνθρωπος, πιστεύω), δεν θα έλεγα ότι με χαρακτηρίζει πραγματική ψυχραιμία στην περίπτωση που θα συγχυστώ. Εκεί το χάνω. Νομίζω γι' αυτό δεν εκνευρίζομαι εύκολα, είναι άμυνα του οργανισμού γιατί δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω.
Σήμερα λοιπόν έγινε κάτι που με έβγαλε έξω από τα ρούχα μου. Η χαριτωμένη πλην ψιλοσπαστικιά (κυρίως επειδή τραγουδάει όταν εργάζεται, δημιουργώντας μέσα στο σπίτι έναν ήχο που δεν αναγνωρίζω μεταξύ των οικείων σε μένα ήχους του σπιτιού) φιλιππινέζα που εδώ και δυο τρεις βδομάδες έρχεται και καθαρίζει μου την είχε στημένη. Πέφτω η δύσμοιρη να ξαπλώσω για μεσημέρι, να ξεκουράσω το ταλαίπωρο κορμί και το ξεχαρβαλωμένο μυαλό που μου'λαχε να κουβαλάω σε τούτη τη ζωή, και αυτή το βρίσκει σκόπιμο να μου κάνει το πιο αποτρόπαιο πράγμα στον κόσμο: ΝΑ ΜΟΥ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ, δηλαδή το τραπέζι πάνω στο οποίο έχω απλώσει χύμα και τσουβαλάτα (εντροπικά πλην λειτουργικά, αν θέλετε) όλα τα σύνεργα της γνώσης με τα οποία ανατέμνω καθημερινά το νόημα από τις λέξεις και το μεταφέρω από τη μία γλώσσα στην άλλη.
Δεν έχω λόγια, πραγματικά, να περιγράψω τα πολλαπλά εγκεφαλικά που έπαθα. Τι δουλειά έχουν τα λεξικά αυτά στην άκρη του γραφείου; Αυτά πρέπει να είναι συνεχώς δίπλα μου, οι αποδείξεις για την εφορία γιατί είναι εδώ και όχι εκεί που τις αφήνω (χύμα πάνω σε κάτι φακέλους, αλλά εν πάσει περιπτώσει). Τα χαρτάκια αυτά τι είναι και τι δουλειά έχουν εδώ; Πώς είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσω τα στυλό μου όταν βρίσκονται όλα στριμωγμένα μέσα στη μολυβοθήκη, μαγκωμένα από τις γομολάστιχες; Τα 2 μου ποντίκια (τυχαίνει να έχω δύο) τακτοποιημένα σε σημείο που να μην μπορώ να τα πιάσω, το ημερολόγιο και το τετράδιο στα οποία σημειώνω καθημερινά κάτω από άλλα χαρτικά που δεν χρησιμοποιώ ποτέ, στο σημείο εκείνο που είναι τώρα μόνο αυτές οι φωτοτυπίες υπήρχε και κάτι άλλο το ξέρω και πού θα μου πάει, θα βρω τι ήταν και πάνω απ' όλα το πιο αποτρόπαιο, ειδεχθές, εμετικό πράγμα που έκανε ήταν ότι όλα αυτά τα τοποθετούσε ΣΥΜΜΕΤΡΙΚΑ πάνω στο γραφείο. Συμμετρικά! Αν είναι δυνατόν! Προς εμένα που δεν μπορώ καν να διατηρήσω τα διπλωμένα ρούχα διπλωμένα, αν και όταν τα διπλώσω, αυτό είναι προσωπική και βαθύτατη προσβολή.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να φωνάξω έξαλλη "ποιος μου τακτοποίησε το γραφείο", μετά να ρίξω κάποιες στίβες από βιβλία κάτω σπρώχνοντάς τις από το πλάι με το χέρι (επείγουσα αντιμετώπιση καταστάσεων επικίνδυνα χαμηλής εντροπίας), να προσπαθώ να συνεννοηθώ με την καθυστερημένη καθαρίστρια και να της δώσω να καταλάβει ότι δεν πρέπει ξανά ΠΟΤΕ να ακουμπήσει ΤΙΠΟΤΑ πάνω στο γραφείο αυτό, αλλά και να βρω τι πήγαινε πού μπας και αποκαταστήσω μέρος της ακαταστασίας μου, που τελικά δεν είναι ακαταστασία αλλά λειτουργική διάταξη χρηστικών αντικειμένων (γαρνιρισμένη με μερικά άχρηστα προς τιμήν της Μεγάλης Εντροπίας βοήθειά μας). Μα τι ήταν ρε γμτ εκεί που είναι οι φωτοτυπίες, κάτι είχα ακόμη ή εκεί ή δίπλα... Πού θα μου πάει, θα το βρω. Εντροπία φορέβα εντ έβα.
Σήμερα λοιπόν έγινε κάτι που με έβγαλε έξω από τα ρούχα μου. Η χαριτωμένη πλην ψιλοσπαστικιά (κυρίως επειδή τραγουδάει όταν εργάζεται, δημιουργώντας μέσα στο σπίτι έναν ήχο που δεν αναγνωρίζω μεταξύ των οικείων σε μένα ήχους του σπιτιού) φιλιππινέζα που εδώ και δυο τρεις βδομάδες έρχεται και καθαρίζει μου την είχε στημένη. Πέφτω η δύσμοιρη να ξαπλώσω για μεσημέρι, να ξεκουράσω το ταλαίπωρο κορμί και το ξεχαρβαλωμένο μυαλό που μου'λαχε να κουβαλάω σε τούτη τη ζωή, και αυτή το βρίσκει σκόπιμο να μου κάνει το πιο αποτρόπαιο πράγμα στον κόσμο: ΝΑ ΜΟΥ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ, δηλαδή το τραπέζι πάνω στο οποίο έχω απλώσει χύμα και τσουβαλάτα (εντροπικά πλην λειτουργικά, αν θέλετε) όλα τα σύνεργα της γνώσης με τα οποία ανατέμνω καθημερινά το νόημα από τις λέξεις και το μεταφέρω από τη μία γλώσσα στην άλλη.
Δεν έχω λόγια, πραγματικά, να περιγράψω τα πολλαπλά εγκεφαλικά που έπαθα. Τι δουλειά έχουν τα λεξικά αυτά στην άκρη του γραφείου; Αυτά πρέπει να είναι συνεχώς δίπλα μου, οι αποδείξεις για την εφορία γιατί είναι εδώ και όχι εκεί που τις αφήνω (χύμα πάνω σε κάτι φακέλους, αλλά εν πάσει περιπτώσει). Τα χαρτάκια αυτά τι είναι και τι δουλειά έχουν εδώ; Πώς είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσω τα στυλό μου όταν βρίσκονται όλα στριμωγμένα μέσα στη μολυβοθήκη, μαγκωμένα από τις γομολάστιχες; Τα 2 μου ποντίκια (τυχαίνει να έχω δύο) τακτοποιημένα σε σημείο που να μην μπορώ να τα πιάσω, το ημερολόγιο και το τετράδιο στα οποία σημειώνω καθημερινά κάτω από άλλα χαρτικά που δεν χρησιμοποιώ ποτέ, στο σημείο εκείνο που είναι τώρα μόνο αυτές οι φωτοτυπίες υπήρχε και κάτι άλλο το ξέρω και πού θα μου πάει, θα βρω τι ήταν και πάνω απ' όλα το πιο αποτρόπαιο, ειδεχθές, εμετικό πράγμα που έκανε ήταν ότι όλα αυτά τα τοποθετούσε ΣΥΜΜΕΤΡΙΚΑ πάνω στο γραφείο. Συμμετρικά! Αν είναι δυνατόν! Προς εμένα που δεν μπορώ καν να διατηρήσω τα διπλωμένα ρούχα διπλωμένα, αν και όταν τα διπλώσω, αυτό είναι προσωπική και βαθύτατη προσβολή.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να φωνάξω έξαλλη "ποιος μου τακτοποίησε το γραφείο", μετά να ρίξω κάποιες στίβες από βιβλία κάτω σπρώχνοντάς τις από το πλάι με το χέρι (επείγουσα αντιμετώπιση καταστάσεων επικίνδυνα χαμηλής εντροπίας), να προσπαθώ να συνεννοηθώ με την καθυστερημένη καθαρίστρια και να της δώσω να καταλάβει ότι δεν πρέπει ξανά ΠΟΤΕ να ακουμπήσει ΤΙΠΟΤΑ πάνω στο γραφείο αυτό, αλλά και να βρω τι πήγαινε πού μπας και αποκαταστήσω μέρος της ακαταστασίας μου, που τελικά δεν είναι ακαταστασία αλλά λειτουργική διάταξη χρηστικών αντικειμένων (γαρνιρισμένη με μερικά άχρηστα προς τιμήν της Μεγάλης Εντροπίας βοήθειά μας). Μα τι ήταν ρε γμτ εκεί που είναι οι φωτοτυπίες, κάτι είχα ακόμη ή εκεί ή δίπλα... Πού θα μου πάει, θα το βρω. Εντροπία φορέβα εντ έβα.
Τρίτη, Ιουνίου 03, 2008
Και ξαφνικά να πνίγομαι
Και εκεί που όλα πήγαιναν καλά στη ζωή μου, πολύ καλά θα έλεγα ιδίως από ορισμένες απόψεις, να 'μαι χθες και σήμερα να νιώθω σαν να έχω εγκλωβιστεί κάπου και να μη βρίσκω διέξοδο, σαν να απειλούμαι, σαν ένα άγχος, μία υπαρξιακή αγωνία, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Μόνη μου την έχω πατήσει και το ξέρω. Μία καθηγήτρια μου είχε κάποτε -δεν ξέρω, το έχω ξαναγράψει αυτό στο blog;- ότι της θύμιζα τον εαυτό της γιατί είμαι ένα άτομο "που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από το μυαλό του". "Όμως μέσα σου το συναίσθημα βράζει σαν το καζάνι της μάγισσας", μου είχε πει, "και κάποια μέρα θα βρεθείς εντελώς ανυπεράσπιστη μπροστά του". Λοιπόν σήμερα είναι αυτή η μέρα. Ή τουλάχιστον είναι μία από αυτές τις μέρες. Προσπερνώντας, παραβλέποντας ή υποτιμώντας για καιρό πράγματα που με ενοχλούσαν, αποφεύγοντας να τα αντιμετωπίσω κατά πρόσωπο και να προσδιορίσω πώς ακριβώς με κάνουν να νιώθω, έρχομαι να τα βρω τώρα να "σκάνε" ένα ένα μέσα μου χωρίς προειδοποίηση σε μία αιφνιδιαστική επίθεση "εκ των ένδον". Νιώθω ότι θέλω να τρέξω, να παλέψω, να σκαρφαλώσω βουνά, να ξεκολλήσω βράχια (όπα ρε, άσε κάτι και για τους λοκατζήδες), να φύγω, να φύγω, να χαθούν όλα όσα με περιβάλλουν, να κάνε να εξαφανιστεί κάθε ίχνος της πραγματικότητας που ζω, να νιώσω ελεύθερη, να ανασάνω...
Αααααα, δεν πάω καλά. Τι είναι αυτό που μου βγήκε και έγραψα τώρα; Εγώ υποτίθεται είμαι μια χαρά αυτήν την περίοδο. Μήπως παθαίνω διαλείψεις κατά τις οποίες παίρνω ναρκωτικά και μετά το ξεχνάω; Πάντως αν παίρνω είναι σίγουρα ληγμένα, θα πρέπει με κάποιον τρόπο να εξασφαλίσω καλύτερη ποιότητα. Θα επανέλθω στο θέμα, βλέπω και δεν πάει πολύ καλά το μέσα μου, θέλει σέρβις, γενική καθαριότητα, ριζική αποτρίχωση, εντομοεξόντωση, βιολογικό καθαρισμό, ξεχορτάριασμα, ακουαφόρτε και γενικότερα ξελαμπικάρισμα... Τα λέμε.
Αααααα, δεν πάω καλά. Τι είναι αυτό που μου βγήκε και έγραψα τώρα; Εγώ υποτίθεται είμαι μια χαρά αυτήν την περίοδο. Μήπως παθαίνω διαλείψεις κατά τις οποίες παίρνω ναρκωτικά και μετά το ξεχνάω; Πάντως αν παίρνω είναι σίγουρα ληγμένα, θα πρέπει με κάποιον τρόπο να εξασφαλίσω καλύτερη ποιότητα. Θα επανέλθω στο θέμα, βλέπω και δεν πάει πολύ καλά το μέσα μου, θέλει σέρβις, γενική καθαριότητα, ριζική αποτρίχωση, εντομοεξόντωση, βιολογικό καθαρισμό, ξεχορτάριασμα, ακουαφόρτε και γενικότερα ξελαμπικάρισμα... Τα λέμε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)