Το πιο μεγάλο ψέμα

Καμιά φορά μου συμβαίνει το εξής: όταν βρίσκομαι σε μία συγκεκριμένη κατάσταση, μου έρχεται εντελώς αυθόρμητα στο μυαλό ένα τραγούδι που τα λόγια του ταιριάζουν στην κατάσταση που βρίσκομαι ή σε κάτι που σκέφτομαι. Χθες λοιπόν μετά το μάθημα χορού ήρθε απρόσκλητο το μυαλό μου ένα τραγούδι που περιέργως δεν γνωρίζω ποιος το λέει ενώ ξέρω απ'έξω όλα του τα λόγια (αφιερωμένο σε όσους βρίσκουν σε αυτό κάτι να τους εκφράζει):

Πάει καιρός που σ’ αγαπώ
καιρός που περιμένω
όμως μπροστά στη πόρτα μου
δε φάνηκε κανείς.
Με δεκανίκι ξύλινο
Σε ποιο χορό πηγαίνω;
Πως λύνεται το αίνιγμα
ετούτης της ζωής;

Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα
της γης.

Είναι φορές που σκέφτομαι
τη μοίρα των ανθρώπων
ερχόμαστε και φεύγουμε
χνουδάκια στο βοριά.
Κι εσύ γελάς και λούζεσαι
στα φώτα ξένων τόπων
και με την άκρη του φρυδιού
μου σκίζεις τη καρδιά.

Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα
της γης.

Τόσα σωστά που έκανες,
κάνε και ένα λάθος,
με μάτια τόσο όμορφα
γιατί με τυραννάς;
Βούλιαξα μες στα μάτια σου
κι έχουνε τόσο βάθος
που δεν θα ξαναβγώ ποτέ,
μα εσύ δεν μ’ αγαπάς.

Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα
της γης.

The Lady's Reward

από την αγαπημένη μου Dorothy Parker

Lady, lady, never start
Conversation toward your heart;
Keep your pretty words serene;
Never murmur what you mean.
Show yourself, by word and look,
Swift and shallow as a brook.
Be as cool and quick to go
As a drop of April snow;
Be as delicate and gay
As a cherry flower in May.
Lady, lady, never speak
Of the tears that burn your cheek-
She will never win him, whose
Words had shown she feared to lose.
Be you wise and never sad,
You will get your lovely lad.
Never serious be, nor true,
And your wish will come to you-
And if that makes you happy, kid,
You'll be the first it ever did.

Light of dim mornings...

445. To Duty

By Thomas Wentworth Higginson

LIGHT of dim mornings; shield from heat and cold;
Balm for all ailments; substitute for praise;
Comrade of those who plod in lonely ways
(Ways that grow lonelier as the years wax old);
Tonic for fears; check to the over-bold;	5
Nurse, whose calm hand as strong restriction lays,
Kind but resistless, on our wayward days;
Mart, where high wisdom at vast price is sold;
Gardener, whose touch bids the rose-petals fall,
The thorns endure; surgeon, who human hearts	10
Searchest with probes, though the death-touch be given;
Spell that knits friends, but yearning lovers parts;
Tyrant relentless o’er our blisses all;—
Oh, can it be, thine other name is Heaven?