Moving on...

...καιρός ήταν! Τόσο καιρό έλεγα στις φίλες μου ότι περνάμε φανταστικά αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Ότι μετά από καιρό θα θυμόμαστε αυτήν την περίοδο της ζωής μας ως ιδιαίτερα όμορφη, αλλά τώρα τα διάφορα κολλήματά μας δεν μας αφήνουν να δούμε πόσο καλά είναι. Ε, λοιπόν για μένα έγινε το κλικ. Ξαφνικά βλέπω αυτά που διαισθανόμουν και έλεγα μέσα από τη λογική ολοζώντανα και αυταπόδεικτα μπροστά μου. Όλη μου η προσπάθεια "αντιπερισπασμού" που ορισμένες φορές θεωρούσα μάταιη, τελικά με έβγαλε στο δρόμο μιας ζωής πολύ γλυκιάς και πολλά υποσχόμενης.

Θα μου πείτε τι της συνέβη αυτηνής και άλλαξε έτσι; Σίγουρα θα γνώρισε κάποιον. Ε ναι λοιπόν γνώρισα κάποιον. Στην αρχή το μόνο που είχα πει ήταν ότι επρόκειτο για τη μόνη γνωριμία από όσες είχα κάνει από όταν χώρισα που "το συζητάω" το θέμα. Και τώρα δηλαδή δεν έχει προχωρήσει πέραν της γνωριμίας η κατάσταση, αλλά "ψήνομαι" πιο πολύ. Τις πρώτες μέρες όταν αντιλήφθηκα ότι για πρώτη φορά μετά από μήνες επιτέλους αφήνω ανοικτό το δρόμο να με πλησιάσει κάποιος, ένιωσα αρχικά σαν να ήταν η αρχή του πραγματικού μου χωρισμού (γιατί μέχρι τώρα εγώ από την πλευρά μου δεν είχα "αποχωριστεί" πραγματικά από το παρελθόν), και ένιωσα περιέργως τη νοσταλγία μου για το παρελθόν να εντείνεται, ή για την ακρίβεια είχα εντονότερη την αίσθηση του κενού που μένει όταν εγκαταλείπεις και αποκόπτεσαι από το παλιό και γνώριμο και ανοίγεις την πόρτα σε κάτι το καινούριο. Καθώς περνούσαν οι μέρες (και ευτυχώς η εξέλιξη της γνωριμίας αυτής είναι αρκετά αργή και προλαβαίνω να "προσαρμοστώ" συναισθηματικά γιατί διαφορετικά ίσως δεν λειτουργούσε σωστά) ένιωθα τον εαυτό μου να αφομοιώνει όλο και περισσότερο τα νέα δεδομένα, να ασχολείται επιτέλους με κάτι άλλο εκτός από το τι έφταιξα τι έκανα στραβά τι μοίρα μαύρη με κυνηγάει, φταίει το κακό το ριζικό μας, φταίει ο θεός που μας μισεί και τα γνωστά μίζερα και πεσσιμιστικά.

Δεν ξέρω πώς θα πάει. Το μόνο που ξέρω είναι ότι κατάφερα να μπω πλέον συνειδητά 100% στη νέα φάση της ζωής μου για την οποία τόσο καιρό με κόπο προλείαινα το έδαφος, ότι νιώθω όμορφα και ζω επιτέλους τις στιγμές μου, και ότι δεν θέλω να κοιτάζω πια πίσω.