Χθες πήγα και είδα την εκπληκτική αυτή ταινία που άλλοτε σε κάνει να γελάς και άλλοτε να βουρκώνεις. Σας παραπέμπω στην κριτική του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ, την οποία συνυπογράφω, όπου μπορείτε να δείτε και το τρέιλερ.
http://www.cinemag.gr/movies.asp?catid=10177&subid=2&tag=7873&pubid=596176
Το μόνο που έχω να προσθέσω στα καλλιτεχνικά εμβριθή και εύστοχα σχόλια του σινεκριτικού είναι ότι η ταινία αυτή μου έδειξε πώς η δημιουργός της αυτοβιογραφικής ιστορίας , Μαρζάν Σατραπί, μοιράζεται τα βιώματά της με τον υπόλοιπο κόσμο με μέσο την πένα της (το κόμικ), κάτι που φαντάζομαι θα πρέπει να είναι όσο λυτρωτικό και ανακουφιστικό για αυτήν όσο και η δική μου (πολύ πιο περιορισμένη βέβαια) εμπειρία μοιράσματος σκέψεων και συναισθημάτων μέσω του blog. Τελικά αποδεικνύεται ότι αυτά που μέσα μας θεωρούμε ως τα πιο μύχια και κρυφά, όταν ανοιχτούμε και τα φανερώσουμε στους άλλους διαπιστώνουμε ότι είναι τα πιο κοινά και πανανθρώπινα. Μέσα από την ταινία αυτή γνώρισα μία γυναίκα σαν εμένα, σαν όλες τις άλλες, με τα ίδια όνειρα, τις ίδιες επιθυμίες, τις ίδιες προσωπικές εμπειρίες (από την ερωτική απογοήτευση μέχρι την... αποτρίχωση), η οποία όμως έζησε σε ένα περιβάλλον πολυτάραχο, αντίξοο, με πολλούς περιορισμούς. Το ελεύθερο πνεύμα της "κλωτσάει" μέσα σε αυτό και η Μαρζάν αναζητά, όπως όλοι μας, την ταυτότητά της, τη θέση της στον κόσμο. Η Περσέπολις της έδωσε πάντως σίγουρα μια θέση στην καρδιά όσων γνώρισαν την ιστορία της μέσα από την ταινία ή το κόμικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες κι εσύ;