Επέστρεψα σήμερα μετά από μία εβδομάδα στο Λονδίνο. Πήρα τον γηραιοαλβιωνικό αέρα μου, πήγα τις βόλτες μου, είδα τους φίλους μου, βγήκα, έκανα τα φλερτ μου και τώρα... τα κεφάλια μέσα. Ξανά μανά τα ίδια. Να πρέπει να επανέλθω στους ρυθμούς μου στη δουλειά, να συνεχίσω τη διαδικασία προσαρμογής μετά το χωρισμό μου (ένας μήνας πέρασε αλλά μ' αυτά και μ' αυτά μάλλον το παραμέριζα από τη σκέψη μου το θέμα παρά το αντιμετώπιζα -και κυρίως το παραμέριζα συναισθηματικά, πραγματικά ελάχιστα έχω νιώσει από όταν χώρισα, αν και είναι τόσα αυτά που έχω σκεφτεί). Έχει έρθει η ώρα να βρω τι πραγματικά θέλω από τη ζωή μου, να δω πώς θα μπορέσω να το αποκτήσω και πώς θα πορευτώ γενικότερα. Ίσως οι σκέψεις για τη σχέση μου που τελείωσε δεν είναι παρά υπεκφυγές για να μην αντιμετωπίσω τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχω μπροστά μου. Πρέπει να δω ποια είμαι και τι θέλω να κάνω. Στην Αγγλία οι φίλες μου με παροτρύνουν να πάω να ζήσω και εγώ στο Λονδίνο (ωραία σκέψη αλλά άντε να το κάνεις πράξη, και αν το κάνεις θα είναι πράγματι τόσο καλό όσο ήταν σαν σκέψη;). Θέλω να πάω να ζήσω στο Λονδίνο; Θέλω να μείνω εδώ, να παντρευτώ και να κάνω παιδιά;
Είναι αυτή η ηλικία δυστυχώς που σε κάνει να θεωρείς ότι θα πρέπει κάπου να "παρκάρεις" τη ζωή σου, ότι τέρμα οι βόλτες, ως εδώ ήταν. Με τη διαφορά ότι εγώ δεν θέλω να τις σταματήσω. Αλλά μέχρι πότε θα μπορώ να τις συνεχίσω; Θα μου πεις η ζωή είναι μικρή έτσι κι αλλιώς. Συνεπώς δεν έχω πολύ χρόνο. Δεν έχω όμως και καμία καλή ιδέα. Το τέλος της σχέσης που είχα με βρήκε απογοητευμένη γιατί αυτή τη φορά νόμιζα ότι τα έκανα όλα σωστά. Και προφανώς έκανα λάθος. Όχι πως ήξερα μέχρι πού ήθελα να το φτάσω ή ότι είχα πει να, αυτό είναι, τώρα θα συνεχίσω με αυτόν τον άνθρωπο και όπου με βγάλει. Αλλά θεωρούσα ότι από τη μεριά μου είχε κατά κάποιο τρόπο παιχτεί σωστά το παιχνίδι. Βγήκα γελασμένη. Τι να πω πια, νιώθω ότι δεν ξέρω προς τα πού να πορευτώ, δεν ξέρω τι είμαι εγώ πραγματικά, τι με εκφράζει, τι θέλω να είμαι. Ίσως πάλευα πολύ μεγάλο διάστημα με τις δυνάμεις που με απομάκρυναν από αυτό και έμεινα κάπου στη μέση.
Χύμα οι σκέψεις και οι ιδέες σήμερα, χωρίς επεξεργασία και λογοκρισία, χωρίς ειρμό, όπως μου ήρθαν. Καλώς όρισα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες κι εσύ;