Να απαντήσω στον φίλτατο αναγνώστη του blog μου που θέλει να μάθει ποια είναι η πόλη αυτή όπου για τις γυναίκες είναι κάθε μέρα Χριστούγεννα, και να πω ότι πρόκειται για τα Χανιά, ενώ η μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη στην οποία είχα επίσης την τύχη να ζήσω έστω και για λίγο είναι το Λονδίνο. Όντως το φαινόμενο που περιγράφω μπορεί να παρατηρηθεί σε διαφορετική κλίμακα σε πολλά διαφορετικά μέρη. Όταν ήμουν φοιτήτρια με ρωτούσαν παιδιά από άλλες πόλεις αν είναι αλήθεια αυτό που είχαν ακούσει ότι στα Χανιά για να βγάλεις γκόμενα θα πρέπει οπωσδήποτε να έχεις αυτοκίνητο. Και τους έλεγα ναι. Πολλά λέγονται για τη νοοτροπία των κατοίκων αυτής της πόλης, ακόμη και οι ίδιοι οι χανιώτες αποστρέφονται τα "ψώνια", δεν κάνουν όμως και τίποτα ώστε να πάψουν να συγκαταλέγονται ανάμεσα σε αυτά και έτσι διαιωνίζεται μια κατάσταση που εγώ πιστεύω ότι σε κανέναν δεν αρέσει πραγματικά (εκτός από αυτούς που τα κονομάνε πουλώντας μούρη).
Ίσως το πιο επαναστατικό και επαίσχυντο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς εδώ είναι να 'ναι ο εαυτός του. Χωρίς να λέω ότι δεν υπάρχουν και άτομα που έχουν ξεφύγει από τη λούμπα αυτή και που αξιέπαινα απέχουν από το όλο πανηγύρι.
Τι γνώριμη επαρχιώτικη εικόνα. Κιόχι μόνο επαρχιώτικη, μόνο που στις μικρές πόλεις όλα κάνουνε μπάμ, κιένω γνωριζόμαστε τόσο καλά μεταξύ μας..οι περισσότεροι κρύβονται (ή θέλουν να φαίνονταιάραγε;) μέσα απο τα ρούχα και τα γκατζετάκια τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τι δύσκολο πράμα να είναι κανείς ο εαυτός του..γιατί ΄πρώτα πρέπει να τον βρεί..