Διαπεραστική σαν πύρινη ρομφαία, καυστική σαν δέκα ακουαφόρτε, εφιαλτική σαν το σμήνος τις ακρίδες των πληγών του Φαραώ. Στοιχειώνει τις νύχτες σου και κλέβει τον ύπνο από τα βλέφαρά σου καθώς πυρακτώνει ανυπόφορα την ανώτερη μοίρα του γαστρεντερικού σου σωλήνα κάθε φορά που δοκιμάζεις να οριζοντιώσεις το δόλιο κορμί για να αναπαυτεί. Καυτή σαν την πιο ανομολόγητη αμαρτία (;!), σαρωτικά καυστική σαν όξινη βροχή μέσα στο σώμα, αποπληκτική σαν κεραυνός μες στην ψυχή, σου κατατρώει τα σωθικά (της ανώτερης μοίρας του γαστρεντερικού σου σωλήνα πάντα μιλάμε) και διαβρώνει τους ιστούς σου με το φρικτά όξινο pH του στομαχικού περιεχομένου. Ο θώρακάς σου πάλλεται και συσπάται από το φρικτό μαρτύριο κάθε φορά που η καυστική σουβλιά ξεπηδάει από το στόμιο του στομάχου, ολόκληρή σου η ύπαρξη τανύζεται από ένα απερίγραπτο κάψιμο-ξυνίλα που σε διαπερνά.
Να ‘ναι άραγε τιμωρία για το θανάσιμο αμάρτημα της λαιμαργίας; Ένα αμάρτημα στο οποίο πολλάκις υπέπεσα κατά τη διάρκεια της κυήσεώς μου (σχεδόν καθημερινά για να πω την αλήθεια), χωρίς να με συνετίζει ούτε η αλματώδης αύξηση του σωματικού μου όγκου, ούτε ο ασυγκράτητος καλπασμός της βελόνας της ζυγαριάς. Όχι, είχα παραδοθεί άνευ όρων στο αμαρτωλό πάθος, είχα βουτήξει ολόκληρη στο βούρκο της σοκολατολαγνείας και της ασύστολης υπερφαγίας και δει της γλυκοφαγίας. Αλλά επειδή όλα πληρώνονται σε τούτη τη ζωή, τιμωρήθηκα με ένα μαρτύριο που μοιάζει με αποκύημα της πιο αλγεινής φαντασίας, ένα μαρτύριο εσωτερικό, σιωπηλό όσο και αδυσώπητο. Και έτσι το έραψα, σταμάτησα να τρώω, να παχαίνω (ευτυχώς!), να χαίρομαι τη ζωή και να χαίρω πραγματικής σωματικής υγείας. Άλλο ένα «προνόμιο» που μπορεί να σου προσφέρει η απολαυστική εμπειρία της εγκυμοσύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες κι εσύ;