Τρίτη, Νοεμβρίου 06, 2007

Stardust



Ναι, λοιπόν, είμαι μια χαζο-παραμυθο-ονειροπαρμένη και μου άρεσε τόσο που θα πάω μάλλον να το δω και δεύτερη φορά (με δύο παρέες είχα κανονίσει, τελικά πήγα με τη μία αλλά με βλέπω να πηγαίνω και με την άλλη -μην παρεξηγήσουν και τα παιδιά ε;). Πάντως εκτός από τις ρομαντικές ψυχές (ευφημισμός του προηγούμενου χαρακτηρισμού), η ταινία μπορεί επίσης να αρέσει σε κάποιον που θέλει να δει (ΣτΜ: αν είναι να δείτε την ταινία ίσως καλύτερα μη διαβάσετε παρακάτω, μη σας προϊδεάσω και σας χαλάσω την αγωνία):

-τη Μισέλ Πφάιφερ ως μία αηδιαστικά γερασμένη κακιά μάγισσα (αλλά και πανέμορφη όσο είναι ακόμη "στα καλά της" -γιατί γερνάει κάθε φορά που κάνει μάγια- να επιβαίνει περήφανα σε ένα άρμα που σέρνουν δύο... κατσικούλες)
-τον Ρόμπερτ ντε Νίρο σε ρόλο κρυφο-ομοφιλόφιλου πειρατή ντυμένο χορεύτρια του κανκαν
-μία από τις σπάνιες περιπτώσεις μεταμόρφωσης (ελληνιστί makeover) του πρωταγωνιστή και όχι της πρωταγωνίστριας (ο συμπαθέστατος Τρίσταν από γλυκός αλλά αγαθός νεαρός γίνεται πολύ ελκυστικός και γοητευτικός άνδρας -από την αρχή φαίνεται αξιαγάπητος, στη συνέχεια όμως τον ερωτεύεσαι, εγώ τουλάχιστον αυτό έπαθα, ομολογώ)
-μία όμορφη ψηλομύτα (Sienna Miller) να τρώει χυλόπιτα
-μία απολαυστική παρέα από νεκρούς πρίγκηπες-φαντάσματα (όλοι ασπρόμαυροι και διαφανο-αόρατοι και ακριβώς στην κατάσταση που βρίσκονταν τη στιγμή του θανάτου τους)
-πώς θα ήταν ένα πεφταστέρι αν ήταν γυναίκα
-μία περιπέτεια φαντασίας με ξέφρενο ρυθμό, υπέροχα εφέ, γοητευτικούς πρωταγωνιστές και πολλά ηθικά διδάγματα...

...τώρα που είπα ηθικά διδάγματα να σταθώ λίγο σε αυτό γιατί θα πρέπει να διδαχθώ και η ίδια από την ιστορία: ο γλυκύτατος Τρίσταν είναι ερωτευμένος με την όμορφη Βικτόρια, μία ελαφρόμυαλη εγωίστρια που του φέρεται σαν να ήταν σκυλάκι (και φυσικά δεν είναι ποτέ ευχαριστημένη ό,τι και να της προσφέρει γιατί θεωρεί ότι δεν είναι αρκετά καλός για κείνη -το ακούς αυτό; Ακούω να λες -Sorry, στον εαυτό που απευθυνόμουν). Πηγαίνει για χάρη της να πιάσει ένα πεφταστέρι (το οποίο έχει τη μορφή της Claire Danes) και συνειδητοποιεί ότι ο πραγματικός έρωτας και η αληθινή ευτυχία είναι δίπλα σε κάποιον με τον οποίο μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και που θα σε θέλει για αυτό που είσαι αντί να υπολογίζει κάθε στιγμή και ώρα πόσο πολύ απέχεις από το ιδανικό του (το ακούς αυτό; Ακούω να λες- και πάλι μετά συγχωρήσεως).

Με άλλα λόγια θα σας πρότεινα να δείτε την ταινία (αν δεν φάνηκε ως τώρα ότι είμαι ευνοϊκά προσκείμενη προς αυτήν), έχει κάτι για όλους, και περιπέτεια, και χιούμορ, και εφέ, και λαμπερούς πρωταγωνιστές, και έρωτα και παραμύθι και απ'όλα. Για τον χαζο-παραμυθο-ονειροπαρμένο που έχουμε όλοι μέσα μας και όχι μόνο.

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος3:48 μ.μ.

    Geia sou,

    Opws blepeis exw ginei fanatikh anagnwstria kai parakolouthw th zwh sou mesw internet:) Lupamai gia to xwrismo sou alla opws leei ki o laos mas kathe empodio gia kalo, pote den ksereis pou tha se odhghsei h zwh. Apolause loipon to single life pou sou etuxe twra giati otan gnwriseis ton anthrwpo sou tha eisai mia zwh desmeumenh, eite apofasisete na pantreuteite eite na suzhsete. Kai opws kai na to kanoume h asfaleia kai h zestasia mias sxeshs perilambanei kai me dosh baremaras...Gi auto loipon enjoy!
    Basika gia thn tainia ithela na sou grapsw kai telika grafw alla ant allwn. Loipon to satrdust einai h kaluterh tainia pou exw dei ta teleutaia xronia, giati mphka sto cinema mountrouxa, mia broxehrh kai krua deutera kai buthistika ston kosmo ths tainias. San zesth koubertoula me skepase o paramuthenios kosmos tou neil gaiman kai bghka eksw xamogelasth kai xaroumenh :) kai to biblio polu kalo, me ligo diaforetiko telos, an exeis xrono diavase to

    polla filia
    Katerina, Kopegxagh

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου Κατερίνα,
    χαίρομαι πολύ που με διαβάζεις τόσο φανατικά (τη "φανατική" σου προσήλωση δεν την είχα αντιληφθεί να σου πω την αλήθεια αν και μου έχεις ξαναφήσει σχόλια). Έχεις δίκιο για αυτά που λες για την ελευθερία που έχω τώρα, θα πρέπει να τα δω ίσως και από άλλη πλευρά τα πράγματα γιατί πάντα θέλουμε αυτό που δεν έχουμε και είναι λίγο αχαριστία απέναντι στη ζωή νομίζω αυτό.
    Όσο για την ταινία, αρχίζω να σκέφτομαι ότι μπορώ να τη δω όχι μόνο δεύτερη, αλλά και τρίτη φορά (ή να πηγαίνω μαζί με κάθε γνωστό μου που θα τη βλέπει). Ήταν και για μένα πραγματική απόδραση από την πραγματικότητα, απολάμβανα κάθε στιγμή, θα ψάξω να βρω και το βιβλίο.

    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τι λες κι εσύ;