Θυμήθηκα!

Εκεί που έλεγα ότι είχα ξεχάσει τι άλλο ονειρεύτηκα χθες, μου 'ρχεται ξαφνικά τώρα το απόγευμα μία ακόμη μακάβρια εικόνα του χθεσινού μου ονείρου. Μία μεγάλη φωτογραφία στο εξώφυλλο ενός εντύπου σαν περιοδικό, που δείχνει ένα μικρό κοριτσάκι με φοβισμένο βλέμμα και όλα του τα δακτυλάκια κομμένα σχεδόν σύριζα. Κάτι σαν ιδιαίτερα φροντισμένο και πολυτελές ντοσιέ με τις δραστηριότητες ενός αδίστακτου ψυχοπαθούς (προφανώς) δολοφόνου. Και όλα στο όνειρο γκρίζα και σκοτεινά, πουθενά φως καθαρό, στην καλύτερη περίπτωση να βρεις ένα άρρωστο αχνοφέγγισμα σε γκριζοπράσινο ή υπόλευκο χρώμα. Τόσο σκοτάδι... τόσο αρρωστημένα όλα, τόσο μακάβρια, κι εγώ αναπόδραστα αιχμάλωτη των εικόνων αυτών μέσα στη νύχτα. Έλεγα προηγουμένως να ξαπλώσω λίγο για να είμαι πιο φρέσκια στο τραπέζι που με έχουν καλέσει το βράδυ αλλά το ξανασκέφτηκα...