Αν μπορούσα να τις συνοψίσω με κάτι που ήδη γνωρίζετε, αυτό θα ήταν σίγουρα ο σκοπός που σφυρίζει η θανατηφόρα εύχαρις ντεμέκ-νοσοκόμα Ντάρυλ Χάνα στο Kill Bill: μελωδικές και δροσερές, με ένα ύφος ανεμελιάς σχεδόν παιδικής απλωμένο πάνω από μία διάθεση μακάβρια και εν τέλει... δολοφονική. Δύο κοπέλες όμορφες και υποδόρια θελκτικές (η ομορφιά τους και η σεξουαλικότητά τους δεν προβάλεται με ακκισμούς, αλλά αρκείται σε έναν εσωτερικό μαγνητισμό που σκορπά τη σαγήνη χωρίς να προσπαθεί και χωρίς να νοιάζεται για αυτό -ιδίως στο δεύτερο βίντεο κλιπ που θα βρείτε παρακάτω, το πρώτο είναι φωτογραφίες). Τα τραγούδια τους έχουν μία δήθεν ανέμελη διάθεση που στριφογυρίζει σε όλο και πιο γρήγορους κύκλους στίχους με βλέψεις... δολοφονικές. Κάτι από τη γοητεία του μακάβριου, την ανεξήγητη έλξη που ασκεί ο θάνατος και η προοπτική της πρόκλησής του, το πάντρεμα της αισθητικής της οικογένειας Άνταμς με το Wild Rose που τραγουδά ο Nic Cave με την Kylie Minogue, κάνει τις επικίνδυνες κουκλίτσες αυτού του συγκροτήματος/ντουέτου να μας φαίνονται εξαρχής σχεδόν γνώριμες.
Ευχαριστώ για τη σύσταση, Kat!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες κι εσύ;