Τι όνειρο πάλι και αυτό χθες βράδυ. Μπαίνω λέει μέσα στο γυμναστήριο που πήγαινα μέχρι πρότινος και αντί για κανονικούς ζωντανούς γυμναζόμενους ήταν μέσα κάτι σαν ζόμπι! Κομμένα χέρια και πόδια (όχι επουλωμένα, με τα αίματα και τους μυς να φαίνονται από μέσα), μαλλιά κιτρινοπράσινα αλά πανκ, εξόφθαλμα και γουρλωμένα μάτια με βλέμματα που προσπαθούσα να αποφύγω... ένα χάλι σκέτο. Και να έχουν πιάσει και όλα τα όργανα και να μη βρίσκω πουθενά να κάνω μια άσκηση! Αυτό πού το πας!
Μιλώντας με κάποιον του έλεγα λέει ότι δεν έχει και πολύ καλό κόσμο το γυμναστήριο αυτό (ναι, ναι, ψόφιοι ήταν όλοι τους). Εδώ και καιρό σκέφτομαι να ξαναρχίσω το γυμναστήριο αλλά λέω τώρα να πάω σε ένα άλλο (αυτό που πήγαινα ως τώρα ήταν μια χαρά πάντως, ούτε βρώμικο ούτε τίποτα, δεν ξέρω πώς προέκυψε το όνειρο). Σίγουρα μετά από το όνειρο αυτό δύσκολα θα αποφάσιζα να πάω στο ίδιο. Σήμερα πέρασα από μπροστά με το αυτοκίνητο δύο φορές (ο δρόμος με έφερνε) και ένιωθα σαν να το ξαναζούσα. Βρε κακό και αυτό. Ελπίζω να μην το πάθω και με το άλλο γυμναστήριο και πληρώσω με ζελεδιάρικα ξίγκια τα τερτίπια που μου κάνει το υποσυνείδητό μου.
Καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήέλα να κάνουμε Yoga, σήμερα Δευτέρα στις 17:00 στην Χαλέπα.
μπα μάλλον οι τύψεις είναι που το έχεις παρατήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αρχή και πάλι, εγώ ξεκινάω αύριο
Παιδιά τελικά πήγα σε άλλο γυμναστήριο και είναι όλα μια χαρά. Το όνειρό ήταν όμως φρικιαστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την πρόσκληση, Κατερίνα.