...το δάκρυ μας σταγόνα που παγώνει... αυτοί οι στίχοι μου ήρθαν στο μυαλό μόλις τελείωσα τη μετάφραση του βιβλίου που μεταφράζω τον τελευταίο καιρό. Θέμα του ο εγκέφαλος, η συνείδηση, το πώς η επιστήμη μπορεί να περιγράψει τις λειτουργίες του εγκεφάλου ακόμη και τις ανώτερες, σε επίπεδο όμως που πάντα θα υστερεί σε σχέση με την ίδια τη συνειδητή εμπειρία. Η επιστήμη αδυνατεί επίσης να συλλάβει και να πραγματευτεί την υποκειμενική αίσθηση που έχουμε για την τέχνη πχ, την αξία ενός ποιήματος. Δεν είναι σε θέση να αγγίξει τα θέματα αυτά παρά μόνο σε επίπεδο επιφανειακό. Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα από το πρίσμα των αισθήσεών του και των εγκεφαλικών διαδικασιών του (άλλα ζώα αντιλαμβάνονται εντελώς διαφορετικές εκφάνσεις του φυσικού κόσμου, "βλέπουν" για παράδειγμα τη θερμότητα, τους υπέρηχους, χρώματα που δεν βλέπουμε εμείς και πολλά άλλα). Είναι επίσης καταδικασμένος, όντας το μόνο πλάσμα με συνείδηση της συνείδησής του, να αναρωτιέται για τα όσα βλέπει γύρω του και βιώνει μέσα του, να ψάχνει απαντήσεις... κι ας μην είναι πάντα εύκολο να τις βρει.
A Universe of Consciousness, Edelman & Tononi
φοβερά ενδιαφέρον το θέμα! Νιώθεις τυχερή που μπορείς να το πλησιάζεις μέσω της δουλειάς σου ή είναι κάτι δύσλολο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα έχει τις δυσκολίες του αλλά θεωρώ ως μέρος της ηθικής ανταμοιβής μου και την ευκαιρία αυτή να έρχομαι σε επαφή με τόσο ενδιαφέροντα θέματα. Πολλοί παραπονιούνται ότι η δουλειά τους δεν τους αφήνει χρόνο να διαβάσουν ένα καλό βιβλίο, κάτι που εμένα συμπεριλαμβάνει η δουλειά μου από μόνη της πολλές φορές. Δεν μπορώ να έχω παράπονο. Νιώθω πως αυτό που κάνω είναι πολύ ιδιαίτερο κι ας είναι πολλές φορές δύσκολο.
ΑπάντησηΔιαγραφή