…και τώρα κάνε ένα παιδί.

…όπως λέμε πήγαινε να πάρεις ένα κουτάκι τσίχλες απ’το περίπτερο. Έτσι απλά; Άντε μία και παντρεύτηκα, άντε κι άλλη μία να κάνω ένα παιδί; Μα η ζωή μου θα αλλάξει εντελώς με αυτό το πράγμα! («Το πράγμα»; Αδυνατώ προφανώς να συλλάβω την έμψυχη διάστασή του). Δεν ξέρω, η ζωή μου έχει αλλάξει τόσο πολύ με το γάμο, δεν έχω προλάβει να προσαρμοστώ και να καταλάβω τι ακριβώς μου συμβαίνει, νιώθω ότι συντελούνται πάνω και εντός μου αλλαγές που με μεταμορφώνουν σε μία ύπαρξη που ακόμη δεν αναγνωρίζω, και πριν προλάβω καλά καλά να αντιληφθώ τη νέα κατάσταση, να βάλω στην εξίσωση ναυτίες, εμετούς, κομάρες, κοιλιά τούρλα, αποχή από την έντονη γυμναστική (την πηγή ενδορφινών με εξισορροπεί ψυχολογικά και αποτελεί πρωταρχικό έρεισμα της ψυχικής μου υγείας), και όλα αυτά ως προάγγελο μόνο μιας «σκατομηχανής που κλαίει» (αυτά δεν είναι λόγια δικά μου, είναι λόγια μιας νεαρής μάνας παρακαλώ, μη μου τα χρεώσετε) και που θα διεκδικεί ανυποχώρητα 24 ώρες από κάθε 24ωρό μου; Που θα μου στερεί τον ύπνο μου (το έτερον έρεισμα της ψυχικής μου υγείας), θα παίζει με τα νεύρα μου, (ααα, ξέχασα τις ραγάδες και το ξεφουσκωμένο βυζί, για να μην αναφέρω πόσο μπλιαχ μου φαίνεται ο θηλασμός ή την ξεχειλωμένη κοιλιά και τα κιλά της εγκυμοσύνης!!!) Βοήθεια!!! Το αγέννητο παιδί μου απειλεί την υπόλοιπη ζωή μου!!! (Γμτ, κάνει ομοιοκαταληξία, στερεί από τον δραματικό τόνο που ήθελα να δώσω.)