…και τώρα κάνε ένα παιδί.

…όπως λέμε πήγαινε να πάρεις ένα κουτάκι τσίχλες απ’το περίπτερο. Έτσι απλά; Άντε μία και παντρεύτηκα, άντε κι άλλη μία να κάνω ένα παιδί; Μα η ζωή μου θα αλλάξει εντελώς με αυτό το πράγμα! («Το πράγμα»; Αδυνατώ προφανώς να συλλάβω την έμψυχη διάστασή του). Δεν ξέρω, η ζωή μου έχει αλλάξει τόσο πολύ με το γάμο, δεν έχω προλάβει να προσαρμοστώ και να καταλάβω τι ακριβώς μου συμβαίνει, νιώθω ότι συντελούνται πάνω και εντός μου αλλαγές που με μεταμορφώνουν σε μία ύπαρξη που ακόμη δεν αναγνωρίζω, και πριν προλάβω καλά καλά να αντιληφθώ τη νέα κατάσταση, να βάλω στην εξίσωση ναυτίες, εμετούς, κομάρες, κοιλιά τούρλα, αποχή από την έντονη γυμναστική (την πηγή ενδορφινών με εξισορροπεί ψυχολογικά και αποτελεί πρωταρχικό έρεισμα της ψυχικής μου υγείας), και όλα αυτά ως προάγγελο μόνο μιας «σκατομηχανής που κλαίει» (αυτά δεν είναι λόγια δικά μου, είναι λόγια μιας νεαρής μάνας παρακαλώ, μη μου τα χρεώσετε) και που θα διεκδικεί ανυποχώρητα 24 ώρες από κάθε 24ωρό μου; Που θα μου στερεί τον ύπνο μου (το έτερον έρεισμα της ψυχικής μου υγείας), θα παίζει με τα νεύρα μου, (ααα, ξέχασα τις ραγάδες και το ξεφουσκωμένο βυζί, για να μην αναφέρω πόσο μπλιαχ μου φαίνεται ο θηλασμός ή την ξεχειλωμένη κοιλιά και τα κιλά της εγκυμοσύνης!!!) Βοήθεια!!! Το αγέννητο παιδί μου απειλεί την υπόλοιπη ζωή μου!!! (Γμτ, κάνει ομοιοκαταληξία, στερεί από τον δραματικό τόνο που ήθελα να δώσω.)

Συμβουλές για τα δώρα των γιορτών (και όχι μόνο)

Βρήκα ένα ωραίο link σχετικά με τα δώρα (όπου αναπτύσσεται διεξοδικότατα το επίκαιρο αυτό θέμα, όπως θα δείτε όσοι το διαβάσετε), κι είπα να σας το κάνω πάσα, να τη βγάλω και φτηνά με το σημερινό post:

http://www.fabulousgifts.com/Articles.asp?ID=134

Περασμένη ξεχασμένη

Αγαπητό μου ιστολόγιο, σε έχω ξεχάσει τελείως. Έχω σταματήσει να γράφω τόσο στο μπλογκ όσο και προσωπικά κείμενα που δεν προορίζονται για δημοσίευση, και νομίζω σε λίγο καιρό η ικανότητά μου να γράψω ένα κείμενο σαν αυτά που περιέχει το ιστολόγιό μου θα είναι η ίδια με κάποιου που δεν μιλάει ελληνικά. Οι αλλαγές στη ζωή μου τους τελευταίους μήνες ήταν μεγάλες, και αυτό με κάνει να νιώθω έξω από τα νερά μου –συν ότι επειδή πλέον έχω αλλάξει και κατοικία, δεν έχω την ίδια αίσθηση του προσωπικού χώρου, τόσο σε «γεωγραφικό» όσο και σε νοητικό επίπεδο, ώστε να συγκεντρωθώ και να αποτυπώσω σε λέξεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Από την άλλη πάλι νιώθω ότι την περίοδο αυτή γίνονται μέσα μου τόσες ζυμώσεις και ανακατατάξεις που θα ήταν κρίμα να μην καταγραφούν (ή να μην προσπαθήσω, έστω). Δεν ξέρω βέβαια σε τι βαθμό είμαι έτοιμη να μοιραστώ με τους αναγνώστες μου –αν και είναι μάλλον λίγοι, αναγκαστικά, αφού έχω αποφασίσει να κρατήσω το blog κρυφό από κάποια άτομα- την καινούρια φυσιογνωμία που σιγά σιγά αποκτώ και που ακόμη και σε μένα δεν είναι ακόμη πλήρως αναγνωρίσιμη. Το πέρασμα από το Sex & the City στο Desperate Housewives (!) με βρίσκει σε μία ενδιάμεση κατάσταση όπου δεν έχω πάρει απόφαση να αποχαιρετήσω οριστικά τον πιο “cool” εργένικο εαυτό μου για να περάσω στην ξενέρα –ή τουλάχιστον στην κάπως ξενερουά και σίγουρα όχι και τόσο glamorous εικόνα μιας… δεν ξέρω αν αντέχω να το πω… νοικοκυράς (υποτυπωδώς εργαζόμενης αυτήν περίοδο ευτυχώς ή δυστυχώς). (Στην προηγούμενη πρόταση αξίζει να προσέξουμε ότι η συγγραφεύς γνωρίζει και χρησιμοποιεί εύστοχα στην έκφρασή της τη λεπτή διάκριση μεταξύ των λέξεων «ξενέρα» (υψηλός βαθμός ξενερότητος, ένα στάδιο κάτω από την «καραξενέρα» και την «απόλυτη ξενέρα») και «ξενερουά» (μέτριος βαθμός ξενερότητος, καθώς η γαλλοπρεπής κατάληξη προσδίδει μία κάποια αίγλη. Πρόκειται προφανώς για blogger ικανότατη στο χειρισμό του λόγου και στην απόδοση των λεπτών αποχρώσεων του κάθε νοήματος).
Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω. Πώς να μοιραστώ μαζί σας αγαπητοί αναγνώστες ότι αντί να κάνω διάφορα cool stuff όπως ταξίδια στην άπω ανατολή ή να τρώω θεαματικές σαβούρες στη Χάληδων (αν και αυτό δεν με εμποδίζει και τίποτα να το κάνω και τώρα, εκτός από το γεγονός ότι δεν βγαίνω και πολύ από το σπίτι), κάθομαι και μαγειρεύω σαν καλή νοικοκυρούλα; (Με υψηλές αξιώσεις μπορώ να πω, την ώρα που όλο το τηλεθεάμον κοινό βλέπει σεφ, εγώ αγνοώ τις σχετικές εκπομπές διαβάζω βιβλία και συνταγές μαγειρικής σαν να ήταν μυθιστορήματα και περνάω στην πράξη.) Μάλλον θα πρέπει να σας «ξεντραπώ» και να αρχίσω και πάλι να μοιράζομαι μέρος του εαυτού μου με τη blogόσφαιρα, όσο πεζό και αδιάφορο και αν μου φαίνεται ότι είναι πλέον. Ίσως αυτό με συμφιλιώσει και με τους νέους μου ρόλους τελικά…