Στους δρόμους της Κρήτης υπάρχουν αναμφισβήτητα μερικά από τα πιο επικίνδυνα οδηγικά σημεία για ατύχημα. Να όμως που το ένδοξο νησί, και συγκεκριμένα η πόλη των Χανίων, πρωτοπορεί και σε κάτι άλλο: την πρόκληση ατυχημάτων σε πεζούς!
Κατεβαίνοντας τη Χάληδων (ο δρόμος που οδηγεί από την πλατεία 1866 στο λιμάνι) συναντά κανείς στο αριστερό του χέρι ένα μεγάλο γωνιακό σουβλατζίδικο. Λοιπόν, η γωνία του πεζοδρομίου ακριβώς μετά έχει αυτή την ειδική διαμόρφωση για τα αναπηρικά καροτσάκια, που δεν κάνει σκαλοπατάκι αλλά ανηφορίτσα. Πλην όμως το σημείο εκείνο γλιστράει πάρα πάρα πάρα πολύ, και δεν είναι και ακριβώς επίπεδο, είναι λίγο σαν τσουλήθρα (για αυτό προορίζεται από ό,τι κατάλαβα).
Φορώντας λοιπόν η δύσμοιρη ένα trendy και δροσερό χλατσαράκι (παπούτσι τύπου σαγιοναρέ με δερμάτινη σόλα όμως, έτσι ίσια και λεία, να γλιστράει καλά, να την έχω σίγουρη τη σαβούρα), πήγα να περάσω στο εν λόγω πεζοδρόμιο, κάνοντας και μια μικρή μανούβρα για να αποφύγω και την αφρικάνα κατσαρίδα που ερχόταν από την αντίθεση κατεύθυνση. Και βρίσκω και πατάω στο πιο γλιστερό ίσως σημείο. Η κάθοδος ήταν μοιραία και αναπόφευκτη. Θα πρέπει να πω βέβαια ότι έπεσα αριστοτεχνικά. Γιατί το πόδι γλίστησε προς τα εμπρός (φκέρεσα που λένε -από το φτυάρι θα πρέπει να ετυμολογείται η λέξη αυτή), και βρέθηκα κάπως οριζόντια να στηρίζομαι προς τα πίσω στο ένα χέρι και να "κάθομαι" απαλά στο έδαφος. Ούτε καν λερώθηκα. Πάλι καλά. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με το πέσιμό μου.
Ένας κύριος που είχε μαγαζί με τουριστικά εκεί ακριβώς μου είπε ότι όλη την ώρα πέφτει κόσμος, η πτώση μου δεν φάνηκε άλλωστε να του κάνει και μεγάλη εντύπωση (...and another one down, and another one down...). Καλά είναι δυνατόν να μην έχουν βάλει έναν κώνο, ένα κάτι, (αν όχι να κάνουν αδρή την επιφάνεια που είναι και το πιο σωστό). Και εγώ πες την έβγαλα φτηνά, κάποιος άλλος μπορεί να μην έπεφτε με τη δική μου χάρη και ισοκατανομή.
Δηλαδή η φιλοσοφία είναι η εξής: σου λέει, αυτό είναι για τους ανάπηρους. Αν όμως δεν είστε ανάπηρος, μην απελπίζεστε, μπορείτε εύκολα να γίνετε και ιδού το πώς! Έτσι οι εν λόγω διαμορφώσεις των πεζοδρομίων αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη χρησιμότητα με κάθε νέο ανάπηρο που δημιουργούν.
Το σουβλατζίδικο απέναντι από την οδό Μπετόλο, έτσι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα, να ξερες τι μου θύμισες τώρα.
6 χρόνια στα Χανιά.
Ωραία χρόνια
Χμ, για το όνομα του δρόμου δεν είμαι σίγουρη, δεν πρέπει να υπάρχει όμως και άλλο σουβλατζίδικο σ'αυτό το δρόμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήTE-LEI-A!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήGiati otan tha pao ksana sta Xania, tha exo dikaiologia tous dromous kai oxi tin afentomoutsounara mou pou savourdiazomai kathimerinos! :)
kalimeres! :)
Καλά, αν έχεις και έμφυτη τάση, κράτα από την αρχή μαξιλαράκι να πέσεις στα μαλακά! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήYpervolikia?
ΑπάντησηΔιαγραφήPerastika gia to pesimo..
eidika twra to kalokairi me tis plakes pou exoun valei,oi opoies glistrane, syn ton toso kosmo pou pataei ka8hmerina panw toys,h trivh,h zesth, h skonh,ta nera klp-sumbaloyn sta savoyrwmata..den ftaei panta to patwma ksereis..ftaine kai ta papoutsia mas..kai ektos twn allwn to shmeio ayto pou epeses exei klish etsi wste ta karotsakia na tsoulane eykolotera..
Gnwmh mou apla..
Μάλλον γλιστράνε περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Τα καροτσάκια δεν χρειάζονται άλλωστε γλιστερό δρόμο, απλά επίπεδο (χωρίς σκαλοπατάκι). Σίγουρα τα παπούτσια μου δεν ήταν τα κατάλληλα και μάλλον δεν θα είχα πέσει αν φορούσα με τρακτερωτή σόλα αλλά δεν φοράει όλος ο κόσμος συνέχεια παπούτσια με μέγιστη πρόσφυση στο οδόστρωμα. Μόνο τα ελαστικά του αυτοκινήτου επιλέγεις με αυτό το κριτήριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισημαίνω απλά (όπως με παρηγορεί να σκέφτομαι), ότι στο σημείο αυτό πέφτει ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ. Κρίμα κι άδικο.