Τετάρτη, Ιουλίου 21, 2010

Το μαντιναδοειδές ποιηματάκι της απουσίας

Είχα ένα blog μία φορά
μα πια το 'χω ξεχάσει
γιατί από κείνον που αγαπώ
κρυφό το είχα φυλάξει.

Του περασμένου χωρισμού
την πίκρα και τον πόνο
έκλεισα μες σ'αυτό το blog
και δεν το μετανιώνω.

Φίλοι πολλοί στραφήκανε
μα κι άγνωστοι ακόμα,
να με παρηγορήσουνε
για θα'κλαιγα ακόμα.

Με τον καιρό, σαν γνώρισα
την τωρινή μου αγάπη,
φρόντισα για αυτό το blog
τίποτα να μη μάθει.

Μονάχα που εφρόντισα,
αφού του το'χα κρύψει,
να μην-ε-γράφω για αυτόν,
μπας και το ανακαλύψει.

Κι αφού περνούσε ο καιρός
και δέσαν οι καρδιές μας,
το blog επαραμέλησα
και φταίγαν οι έρωτές μας.

Τώρα που τον παντρεύομαι
αναρωτιέμαι τάχα
αν πρέπει για το blog να πω
ή να μη βγάλω άχνα.

Πες αναγνώστη μου καλέ,
ακόμη αν με διαβάζεις,
τη γνώμη σου, απ'το δίλημμα
μπας και με απαλλάξεις.

(Στο δημοτικό καλύτερα ποιηματάκια έγραφα, νομίζω)

8 σχόλια:

  1. Ανώνυμος9:02 μ.μ.

    πράμα μην πεις καλύτερα,
    ξέχνα τα περασμένα
    μόνο θα 'ναι καλύτερα
    στο παρελθόν θαμμένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι ήντα να κάμω δηλαδή;
    Το blog να το ξεχάσω;
    Ήταν γραφτό της μοίρας μου
    να μην το ξαναγράψω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος2:09 μ.μ.

    Επειδή βαριέμαι να κάνω ρίμες, θα σχολιάσω σε πεζό λόγο :P
    Χμμμμ.... Νομίζω και εγώ είναι καλύτερα να το κρατήσεις για τον εαυτό σου... Βλέπω το blog σου σαν ένα είδος προσωπικού ημερολόγιου που, κατά τη γνώμη μου, δε χρειάζεται να διαβάσει ο αγαπήμενος σου... Γιατί να κάθεσαι να δίνεις εξηγήσεις για τα περασμένα? Γιατί τις ερωτήσεις δε θα τις γλιτώσεις με τίποτα!
    Τώρα για το αν θα συνεχίσεις να γράφεις, αυτό είναι δική σου απόφαση... Αρκεί να παραμείνεις αυθόρμητη :)
    Φιλιά, Ιωάννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος10:27 μ.μ.

    ...κοίτα σύμπτωση, το σκεφτόμουν αυτό πριν λίγο που μιλούσαμε και αναρωτιόμουν αν του το είπες και τώρα μου απαντήθηκε το ερώτημα.Επί της ουσίας συμφωνώ με την προλαλήσασα, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος , μόνο τζάμπα υποψίες που θα του φορτώσεις οτι υπάρχουν κι άλλα που δεν ξέρει...

    Η γνωριμία του 2004

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ πάλι είμαι υπέρ της ειλικρίνιας! Ειδικά αν παντρεύεστε όπως λες. Αν πραγματικά σε αγαπάει θα δεχτεί το blog και τις εδώ εξομολογήσεις σου σαν ένα δικό σου κομμάτι που όμως ανήκει στο παρελθόν και θα το σεβαστεί και ταυτόχρονα εσύ θα νιώσεις ξαλαφρωμένη. Στην περίπτωση που αντιδράσει "περίεργα", δεν θα ήθελες αυτό να το δεις προτού 'ανέβεις τα σκαλιά της εκκλησίας'? Φιλάκια και καλή επιτυχία σε ότι αποφασίσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος3:45 μ.μ.

    Ένας άντρας δεν θα ενδιαφερθεί πολύ για την ουσία του πράγματος. Τις εξομολογήσεις σχετικά με τον προηγούμενο μάλλον θα τις βρεί πολύ γλυκερές και υπερβολικές. Θα τον πειράξει όμως το ότι μπόρεσες να το κρατήσεις κρυφό, υποδηλώνει ότι έχεις την ικανότητα και ίσως την τάση (;) να του κρύβεις οτιδήποτε. Γιατί να μπλεχτείς; Καλή αρχή και αν σου λείπει το blog, φτιάξε καινούριο. Μην περιπλέκεις τα πράγματα όταν δεν χρειάζεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμε φίλε κι εγώ προς τα εκεί κλίνω. Είχα σκεφτεί να φτιάξω ένα καινούριο blog αλλά τώρα που το σκέφτομαι θα έπεφτε τόση λογοκρισία ("Τι είναι αυτά που γράφεις και τα διαβάζει όλος ο κόσμος!") που δεν θα είχε νόημα. Θα συνεχίσω από εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος12:01 π.μ.

    Kairo eixa na mpw na se diabasw kai blepw megales allages, toso sto blog oso kai sth zwh sou. Gia to blog ki egw tha elega na mhn peis. Fysika kai xreiazetai h eilikrineia se mia sxesh alla to blog exei na kanei me sena, ki oxi me th sxesh sas. Ki esu, ws atomo mesa sth sxesh exeis dikaiwma na exeis kai ta mustika sou :) To filosofisa ligo e? Alla opws den tha apokaluptes mustika sxetika me thn apotrixwsh px, etsi den xreiazetai na apokalupseis ki auto ;)

    Loipon, na zhsete eutuxismenoi kai na agapate o enas ton allon! Have a great wedding and a wonderful marriage :) Eimai sigourh oti tha eisai polu wraia nyfh!

    Polla filia
    Katerina

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τι λες κι εσύ;