Another night, another dream...

Τώρα τελευταία τα όνειρά μου έχουν γίνει πιο μπερδεμένα και από ό,τι θα πρέπει να είναι στην πραγματικότητα το δόλιο το υποσυνείδητό μου. Συνεχίζω όμως να τα καταγράφω μέσα σε αυτό το blog (οκ, έχω παραλείψει κάποια πολύ x-rated) για να τα διαβάζετε κι εσείς και να τα θυμάμαι και εγώ (το ενδεχόμενο επιτυχούς ερμηνείας κάποιου ονείρου από αναγνώστη το θεωρώ πλέον απίθανο, καθώς δεν έχει συμβεί με κανένα από τα πολυάριθμα όνειρα που έχω καταγράψει ως τώρα, δεν ξέρεις βέβαια και ποτέ). Λοιπόν θα είμαι σύντομη και περιεκτική, καθώς δεν θυμάμαι και πολλά από το χθεσινοβραδυνό όνειρο, εκτός από μία αλεπού. Όπως συνειδητοποίησα μιλώντας στο σκυλί μας σήμερα, η αλεπού αυτή είχε μορφή ενδιάμεση ανάμεσα στα δύο μας σκυλιά, ένα χάσκι και ένα κοπριτέξ με λαμπραντόρ και πενήντα άλλες ράτσες μέσα του, ωραιότατο παρόλα αυτά. Τώρα ήταν κακιά, ήταν καλή, θα σας γελάσω. Κακιά δεν ήταν ακριβώς, ξέρω όμως ότι φοβόμουν λίγο μη μου επιτεθεί "επειδή δεν θα με καταλάβαινε" (όχι από κακία, το είπαμε αυτό, μόνο από παρεξήγηση θα δεχόμουν επίθεση) και ότι δεν ήθελα να μπει μέσα στο σπίτι. Επίσης θυμάμαι ότι στο "σπίτι" (που δεν ήταν κανένα συγκεκριμένο σπίτι, απλά ήταν "το σπίτι" στο όνειρο, οδηγούσε ένας δρόμος πολύ σκοτεινός, στρωμένος με πέτρες ή πλάκες σκουρόχρωμες, υγρές και κάπως γλιτσιασμένες (αν και κανονικά δεν έβλεπα, μάλλον "το ήξερα"). Επίσης μετά βρήκα λέει στην αλεπού αυτή ένα ταίρι, έναν αλεπούδο ολόιδιο με αυτήν, και άρχιζαν να παίζουν μαζί ευτυχισμένα και να στριφογυρίζουν ο ένας γύρω από τον άλλον όπως η αλεπού στο σήμα του firefox αλλά στο διπλό (να μία ακόμη συνεκδοχή του ονείρου, το σήμα του firefox έβλεπα!). Αν επιχειρήσω μία ερμηνεία βάση της ιδέας ότι κάθε τι μέσα στο όνειρό μας είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας, ίσως η αλεπού στο όνειρο να ήταν η αδέσποτη, ημιάγρια πλευρά της ψυχής μου που βρήκε τη λύτρωση (ή απλά τους firefoxικούς στροβιλισμούς) στο άλλο της μισό. Lettera ricevuta. Stop.