Όσες φορές αντέξεις

Δεν είναι δυνατόν αυτό το πράγμα που μου συμβαίνει φέτος. Νομίζω ότι όσες φορές αρρώστησα αυτόν τον χειμώνα δεν έχω αρρωστήσει την τελευταία πενταετία συνολικά. Ξεκινήσαμε από Οκτώβριο, και ανά δίμηνο περίπου όλο και κάτι με πιάνει για να φτάσουμε μέχρι Απρίλιο που έχουμε τώρα και να είμαι και πάλι με βουλωμένες μύτες, λαιμό Gillette Sensor Exel, Power Point και δεν συμμαζεύεται, να ψάχνω για ξεβουλωτικά μύτης (με κορυφαία και αναντικατάστατη όπως κατέληξα τελικά την κλασική βεντούζα με το μαύρο καουτσούκ στην άκρη), βραστάρια, σούπες, αντιπυρετικά, χαρτομάντηλα εμποτισμένα με ειδικό υγράκι για να μην ερεθιστεί το δέρμα γύρω από τα ρουθούνια από το πολύ ξε-μυξ και ξανά ρεμίξ και ξανά ξε-μυξ. Άσε που κάποιες από τις "μεσαίες" φορές που αρρώστησα είχα εκείνη την ηλίθια ίωση που σου κρατά βδομάδες ολόκληρες χωρίς να σου κάνει τίποτα ουσιαστικά, ούτε καν δέκατα πολλές φορές, απλά αισθάνεσαι όλη την ώρα κουρασμένος (από άποψη βιολογική αυτό είναι το πιο επιτυχημένο παράσιτο βέβαια, γιατί προξενεί την μικρότερη δυνατή βλάβη στον ξενιστή του ώστε να μπορεί να τον εκμεταλλεύεται συνεχώς, γιατί αν τον σκοτώσει πχ μπαμ και κάτω ωραία τον έφαγε, μετά τι θα έχει να τρώει -πρέπει να γράψω ένα βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης, το'χω νομίζω, μπορώ να φέρω σε νέα επίπεδα την εκλαϊκευμένη επιστήμη, να την κάνω εκχυδαϊσμένη και βγάλε). Συγχωρέστε το παραλήρημα μίας δύσμοιρης κατ' εξακολούθησην ασθενούς. Να είστε πάντα καλά.