Edith Piaf-Ζωή σαν τριαντάφυλλο

Μα τι ζωή! Η φωνή της σπαράζει μέσα στα πνευμόνια της και ορθώνει το ανάστημά της στο πείσμα μιας ζωής διαφορετικά καταδικασμένης στη φτώχεια και την πορνεία.

Την οδηγεί σε μια πορεία λουσμένη στο φως της δόξας και της καλλιτεχνικής καταξίωσης, πηγμένη στο σκοτάδι του πόνου από τα ανελέητα χτυπήματα μιας μοίρας που ξεσπά τις συμφορές πάνω της με όλη της τη μανία. Γυναίκα άχαρη, κακοφτιαγμένη και καμπουριαστή (έως και οικτρά σκεβρωμένη όσο προχωρούσε προς το τέλος της ζωής της), μα η φωνή της έκανε να μοιάζει θαμπή και ψεύτικη η ομορφιά του σώματος, εξέπεμπε κάλος και δύναμη πάνω από τα μέτρα της ζωής, από το βάθος των πνευμόνων της η φωνή της φτάνει και ξεπερνά τα μέτρα της ζωής, και θα ηχεί πια για πάντα πατώντας στον παλμό κάθε ψυχής που αισθάνεται συγκίνηση αυθεντική στο άκουσμά της.

Η αφηγηματική ροή της ταινίας άναρχη: λίγο από την αρχή, και λίγο από το τέλος, και πάλι λίγο από την αρχή και πάλι λίγο από το τέλος, και οι πρώτες καλές μέρες και λίγο από τις πρώτες κακές μέρες… Η ταινία ρέει όπως ξεχύνονται από το συρτάρι οι φωτογραφίες μιας ζωής, ανακατεμένες, όπως δένει στο μυαλό τις αναμνήσεις η κλωστή του συνειρμού, όπως αφήνει το αποτύπωμά του στην ψυχή το βίωμα, και την παρασύρει να ταξιδέψει ξανά, κάθε φορά σε μια διαφορετική πτυχή του παρελθόντος.

Να ζεις τόσα πολλά… Να έχεις νιώσει τόσα πολλά… Να έχεις υποφέρει τόσο… Και στο τέλος να επιμένεις με όλο το σθένος της φωνής και της ψυχής σου ότι δεν μετανιώνεις τίποτα…