Τι ανείπωτη ευδαιμονία είναι αυτή που με έχει καταλάβει; Για πρώτη φορά ίσως στη ζωή μου ξύπνησα σήμερα με τόση καλή διάθεση, ενέργεια, ζωντάνια, όρεξη, προσμονή για την ημέρα που με περιμένει, έτοιμη να δοθώ με όλο μου το είναι στη δουλειά μου, να ρουφήξω την απόλαυση που μου προσφέρουν τα ενδιαφέροντά μου, να αφεθώ στον έρωτα, να χαρώ τους φίλους.
Οι ευτυχείς συγκυρίες που ευθύνονται για αυτό: ο δημιουργικός οίστρος που χαρίζει στη δουλειά μου το συναρπαστικό της (για μένα) αντικείμενο, ο ενθουσιασμός που μου μετέδωσαν για αυτήν οι φίλτατοι συνεργάτες μου, η ορμονική και συναισθηματική ισορροπία που μου προσφέρει μία ευτυχισμένη προσωπική ζωή, ο αέρας της ανανέωσης που ακόμη πνέει μέτα από το πρόσφατο ταξίδι μου.
Και ξαφνικά φαίνεται τόσο απλό και εύκολο η ζωή να κυλάει ωραία...
Μακάρι κάθε μέρα της υπόλοιπης ζωής μου να μου χαρίζει έστω και μία στιγμή από αυτό που νιώθω τώρα.
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 09, 2006
Απεργία με μπαλόνια στην Κορέα
Πηγαίνω που λέτε στην Κορέα να κάνω συνάλλαγμα σε μία τράπεζα. Δίπλα σε κάθε υπάλληλο βρίσκεται ένα κόκκινο μπαλόνι που κάτι γράφει σε ακατάληπτα κορεάτικα. «Ευφάνταστο ντεκόρ», σκέφτομαι. Κατόπιν πληροφορούμαι ότι οι υπάλληλοι αυτής της τράπεζας απεργούν. Στα μπαλόνια αναγράφεται το αίτημά τους και η αντίθεσή τους για την αγορά της τράπεζάς τους από μία άλλη. Επίσης φοράνε πόλο μπλουζάκια με το σήμα της τράπεζας, όχι πουκάμισο όπως θα έπρεπε. Κατά τα άλλα η τράπεζα λειτουργεί κανονικότατα. Πού έγκειται λοιπόν η απεργία; Γιατί στην Ελλάδα για να πεις ότι απεργείς θα πρέπει να προκαλέσεις προβλήματα και δυσφορία σε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού; Am I missing something here?
Το ίδιο και στις συγκεντρώσεις. Πετυχαίνουμε στο δρόμο μία συνδικαλιστική διαδήλωση. Η μορφή της: οι συμπαθείς κορεάτες συνδικαλιστές κάθονται οκλαδόν στο δρόμο και κρατάνε από ένα κερί με προστατευτικό ποτηράκι γύρω από τη φλόγα για να μη σβήσει. Στα μεγάφωνα ο πύρινος λόγος του εμπνευστή της διαδήλωσης και οι συνδικαλιστές να αναλογίζονται τα αιτήματά τους ψάχνοντας το δίκιο τους μέσα στη φλόγα των κεριών. Ρομαντικό, αξιοπερίεργο. Ούτε ξύλο, ούτε φωνές, ούτε εκνευρισμοί, ούτε χριστοπαναγίες (καλά αυτό λόγω της θρησκευτικής ποικιλομορφίας της χώρας θα ήταν λίγο δύσκολο έτσι κι αλλιώς).
Όπως και στην Ελλάδα δηλαδή…
Back to reality with kimchi all over the place
Επιστρέφω από ένα εκπληκτικό ταξίδι στην Άπω και τη Μέση Ανατολή για να διαπιστώσω ότι:
-το βρωμερό kimchi που τρώγανε οι κορεάτες στη Σεούλ έσκασε μέσα σε μία από τις τσάντες μου και τώρα βρωμάνε όλα τα πράγματα που είχε μέσα (είχα τη φαεινή ιδέα να πάρω μαζί μου ένα σακουλάκι από ειδεχθές αυτό έδεσμα για να το δοκιμάσουν οι δικοί μου στην Ελλάδα)
-το δωμάτιό μου είναι χειρότερο από τη Χιροσίμα γιατί κατά την απουσία μου πλημμύρισε το σπίτι επειδή είχε διαρροές το πλυντήριο και μου βγάλανε έξω άρον άρον τη μοκέτα
-το ψυγείο ήταν απελπιστικά άδειο (μα μόνο για μένα ήταν όλα τα πράγματα που συνήθως είχε μέσα και που τώρα απουσίαζαν; Δηλαδή οι υπόλοιποι τι τρώνε;)
-ο σκύλος μού έφαγε όσες κάλτσες δεν είχα προνοήσει να πάρω μαζί μου
Αλλά ας μην γκρινιάζω άλλο. Το ταξίδι μου στην Κορέα και το Ντουμπάι ήταν πραγματικά εκπληκτικό και θα σας ζαλίσω με τις εντυπώσεις μου από αυτό στα επόμενα posts.
-το βρωμερό kimchi που τρώγανε οι κορεάτες στη Σεούλ έσκασε μέσα σε μία από τις τσάντες μου και τώρα βρωμάνε όλα τα πράγματα που είχε μέσα (είχα τη φαεινή ιδέα να πάρω μαζί μου ένα σακουλάκι από ειδεχθές αυτό έδεσμα για να το δοκιμάσουν οι δικοί μου στην Ελλάδα)
-το δωμάτιό μου είναι χειρότερο από τη Χιροσίμα γιατί κατά την απουσία μου πλημμύρισε το σπίτι επειδή είχε διαρροές το πλυντήριο και μου βγάλανε έξω άρον άρον τη μοκέτα
-το ψυγείο ήταν απελπιστικά άδειο (μα μόνο για μένα ήταν όλα τα πράγματα που συνήθως είχε μέσα και που τώρα απουσίαζαν; Δηλαδή οι υπόλοιποι τι τρώνε;)
-ο σκύλος μού έφαγε όσες κάλτσες δεν είχα προνοήσει να πάρω μαζί μου
Αλλά ας μην γκρινιάζω άλλο. Το ταξίδι μου στην Κορέα και το Ντουμπάι ήταν πραγματικά εκπληκτικό και θα σας ζαλίσω με τις εντυπώσεις μου από αυτό στα επόμενα posts.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)