Είχα ένα blog μία φορά
μα πια το 'χω ξεχάσει
γιατί από κείνον που αγαπώ
κρυφό το είχα φυλάξει.
Του περασμένου χωρισμού
την πίκρα και τον πόνο
έκλεισα μες σ'αυτό το blog
και δεν το μετανιώνω.
Φίλοι πολλοί στραφήκανε
μα κι άγνωστοι ακόμα,
να με παρηγορήσουνε
για θα'κλαιγα ακόμα.
Με τον καιρό, σαν γνώρισα
την τωρινή μου αγάπη,
φρόντισα για αυτό το blog
τίποτα να μη μάθει.
Μονάχα που εφρόντισα,
αφού του το'χα κρύψει,
να μην-ε-γράφω για αυτόν,
μπας και το ανακαλύψει.
Κι αφού περνούσε ο καιρός
και δέσαν οι καρδιές μας,
το blog επαραμέλησα
και φταίγαν οι έρωτές μας.
Τώρα που τον παντρεύομαι
αναρωτιέμαι τάχα
αν πρέπει για το blog να πω
ή να μη βγάλω άχνα.
Πες αναγνώστη μου καλέ,
ακόμη αν με διαβάζεις,
τη γνώμη σου, απ'το δίλημμα
μπας και με απαλλάξεις.
(Στο δημοτικό καλύτερα ποιηματάκια έγραφα, νομίζω)
