Πριν λίγες μέρες συνάντησα σε μία παρέα μία γνωστή που ήξερα ότι είχε χωρίσει πρόσφατα. Βλέποντάς την και από κοντά συνειδητοποίησα πόσο έχω προχωρήσει η ίδια από όταν χώρισα. Βέβαια σε αυτήν ήταν πιο ευδιάκριτη η λύπη και η ψυχική αναστάτωση, αλλά μου έδωσε ωστόσο μία απίστευτα γλαφυρή εικόνα του προ μηνών εαυτού μου. Ψαχνόταν διαρκώς να μιλήσει για αυτό εμπιστευτικά με κάποια φίλη, να αναλύσει, να συζητήσει, να καταλάβει (όπως έκανα κι εγώ μέσα από ατέλειωτες διαβουλεύσεις και κουβέντες με φίλες και φίλους). Τα μάτια της βρίσκονταν μία υποψία πριν από το βούρκωμα, κοιτούσαν προς τα κάτω χαμένα σε σκέψεις καθώς μιλούσε με τη διπλανή της, για να χωθούν διεισδυτικά, απογυμνωτικά και απογυμνωμένα μέσα στο δικό μου βλέμμα όταν τη ρώτησα για το χωρισμό της. Πραγματικά δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που κοιτάχτηκα με κάποιον μέσα στα μάτια τόσο βαθιά και αληθινά, πόσω μάλλον από τη στιγμή που η κοπέλα δεν είναι καν φίλη μου, είναι απλά μία γνωστή που αδυνατεί να συγκρατήσει τη θλίψη της και την μοιράζεται μαζί με τον καθένα μέσα από διάπυρα και τρομαγμένα βλέμματα που ψάχνουν διαφυγή. Με ανάλογη διάθεση μοιραζόμουν κι εγώ τις σκέψεις μου για το χωρισμό μου μαζί σας μέσα από αυτό το blog.
Ήθελα τόσο πολύ να της εξηγήσω ότι αυτό που έχει θα περάσει, ότι θα πάψει κάποια στιγμή να υποφέρει, και μάλιστα πιο σύντομα αν το θέλει αρκετά και προσπαθήσει σωστά. Ένιωθα σαν να είχα έτοιμη τη λύση σε ένα πρόβλημα που αυτή έσπαγε νυχθημερόν το κεφάλι της να λύσει, και ήθελα να της την προσφέρω για να την ηρεμήσω. Όμως αυτά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η περίοδος του χωρισμού πρέπει να περάσει βιωματικά από πάνω σου, να σε ρίξει κάτω, να σε πλακώσει, να νιώσεις τον πόνο για να βγει σιγά σιγά από μέσα σου. Αλλά πρέπει να διασχίσει όλη σου την ύπαρξη για να βρει τη διέξοδο. Η πόρτα διαφυγής που ήθελα εγώ να δείξω στην κοπέλα υπήρχε στο δικό μου σύμπαν και όχι στο δικό της. Ήταν δική μου όχι δική της, αυτή έπρεπε να βρει ή να φτιάξει μία άλλη.
Της εύχομαι, όπως και σε όλους όσους περνούν κάτι αντίστοιχο, να είναι σύντομη η διαδρομή που θα την οδηγήσει μέχρι εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες κι εσύ;