Τετάρτη, Ιουλίου 26, 2006

Κριτήριο ευτυχίας: το πόσο συχνά βγαίνεις

Τουλάχιστον για τη φίλη μου που με επισκέφτηκε αυτές τις μέρες, αυτό είναι το κριτήριο. "Καλά, βλέπω τους φίλους μου από παλιά, που κάθε βράδυ ήμασταν έξω μέχρι το πρωί και ήταν όλοι πολύ party animals, και τώρα τους παίρνω τηλέφωνο να βγούμε και όλο μου λένε "είμαστε κουρασμένοι" και "έχουμε δουλειά αύριο". Βέβαια η φίλη μου αυτή έχει παρατείνει σημαντικά τις σπουδές της, καθώς και την εφηβεία της, έχει λοιπόν όλη την άνεση να λοιδωρεί το "τριπάκι" δουλειά-σπίτι-δουλειά στο οποίο έχουν πέσει άλλοι.

Με το ίδιο κριτήριο έκρινε και τη σχέση που έχω, θεωρώντας ότι ο φίλος μου δεν θέλει να βγαίνω αργά (κάτι που δεν ισχύει, η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν θέλω να βγαίνω αργά, αν ήθελα δεν με εμποδίζει κάποιος) και ότι θα ήταν καλύτερο αν είχα δίπλα μου κάποιον πιο "τζερτζελεδιάρη", και όχι κάποιο ήσυχο και ήπιων τόνων άτομο, όπως είμαι και εγώ.

Τις τρεις-τέσσερις μέρες που ήταν εδώ η φίλη μου βγαίναμε συνεχώς και πηγαίναμε στη θάλασσα κάθε μέρα σχεδόν, από τη ντάλα μέχρι τη δύση του ηλίου. Εγώ παιδιά μου δεν το αντέχω αυτό. Μετά τη θάλασσα σέρνομαι (δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που κάνω και κουράζομαι τόσο, ούτε κολυμπάω ούτε ρακέτες παίζω ούτε καν περπατάω στην παραλία, απλά κάθομαι εκειπέρα και με βρίσκει η κούραση μόνη της). Με τη ζάλη της ζέστης και του ήλιου η βραδυνή έξοδος φαντάζει μαρτύριο, όχι διασκέδαση. Αλλά... μην είμαι ξενέρωτη, πρέπει να βγω... όπως και έκανα, όλες αυτές τις μέρες. Ομολογώ ότι μόνο τη μία ήμερα που δεν είχαμε πάει θάλασσα ήμουν ξεκούραστη και πέρασα καλά το βράδυ, άντε και τη μία μέρα που περιοριστήκαμε σε χαλαρή βόλτα στο λιμάνι και στα σοκάκια της παλιάς πόλης. Δεν την αντέχω την κραιπάλη. Δεν μου ταιριάζει. Αν ξενυχτύσω μια μέρα μετά θα προσκυνάω την επόμενη, θα είμαι σαν το ζόμπι. Τουλάχιστον μια εβδομάδα πρέπει να περάσει για να διαννοηθώ να επαναλάβω το εγχείρημα.

Η φίλη μου θεωρεί πως το αλάτι της ζωής για αυτήν είναι το ξενύχτι και ο χορός μέχρι τελικής πτώσεως. Της δίνει χρόνια, έτσι λέει. Εμένα πάλι μου παίρνει. Κούραση ετών είδα να συσσωρεύεται στο πρόσωπό μου μετά από δυο-τρία ξενύχτια.

1 σχόλιο:

  1. Χαιρομαι να βλεπω ανθρωπους να ξερουν πως να ζουν την ζωη τους ..
    Η ρουτινα ειναι κακο πραγμα..Βαριεσαι καποια στιγμη ολο τα ιδια και τα ιδια..

    Ενισταμαι εκει που λες πως κριτικαρε την σχεση σου.Την αληθεια η φιλη σου την ξερει?μαλλον οχι απο οτι διαβαζω γιατι μονο σε εμας ειπες την αληθεια.

    Επειτα η κοπελια ηρθε διακοπες,λογικο ειναι να θελει να σπαταλησει καθε λεπτο των διακοπων της κανοντας πραγματα οπως πχ να παει θαλασσα ,να κανει βολτες πραγματα που και εσυ θα εκανες αν ειχες παει διακοπες ,ετσι δεν ειναι?

    Ειναι καλοκαιρι.

    Μην μιζεριαζεις απο τωρα καλη μου.
    Χαμογελα και κανε τον κοσμο καλυτερο με ενα χαμογελο σου.
    Η ζωη ειναι μικρη για να την κανουμε τοσο βαρετη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τι λες κι εσύ;