Μας πήρε χαμπάρι και το facebook; Σε ένα από τα ψευτοκουιζάκια με τίτλο "αν η ζωή σου γυριζόταν ταινία ποιος θα ήταν ο τίτλος της" (ή κάπως έτσι), λαμβάνω το εξής αποτέλεσμα:
Η ζωή που δεν έζησα
Αίσθάνεσαι απογοητευμένος από τη ζωή σου μέχρι τώρα. Πιστεύεις πολύ στη μοίρα και θεωρείς τον εαυτό σου άτυχο. Πολλές φορές νιώθεις μοναξιά. Φρόντισε να εκφράζεις τα συναισθήματά σου στους άλλους, όποια και αν είναι αυτά. Μην παραδίνεσαι χωρίς μάχη.
Μας πήρανε χαμπάρι μου φαίνεται...
Πέμπτη, Απριλίου 08, 2010
Πέμπτη, Απριλίου 01, 2010
«Διατροφή» σαν νηστεία
Ξεκίνησα αυτό το post με σκοπό να παραλληλίσω τη διατροφή με τη νηστεία. Λέγοντας διατροφή δεν εννοούσα τη διατροφή γενικά, αλλά την πρόσφατη, «χρυσωμένη» και κάπως ευρύτερου περιεχομένου μετονομασία της δίαιτας (δεν λέμε πια κάνω δίαιτα, ή θα σου δώσω μια δίαιτα, αλλά μία διατροφή). Η διαφορά; Κατ’ αρχάς ψυχολογική (το διατροφή προτιμάται τελευταία γιατί παραπέμπει σε κάτι λιγότερο αυστηρό και πιο ισορροπημένο από ό,τι το δίαιτα, καθώς το τελευταίο υπονοεί πολύ πιο άμεσα ότι είσαι χοντρός και πρέπει να αδυνατίσεις, ενώ το πρώτο σχετίζεται περισσότερο με τη στροφή προς έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής γενικότερα). Και κατά δεύτερον πρακτική: συνήθως η δίαιτα είναι πιο συγκεκριμένη (το πρωί τρως αυτό και αυτό, το μεσημέρι αυτό κι αυτό), ενώ η διατροφή είναι πιο γενική στις επιταγές και τις προδιαγραφές της (συνήθως δεν θα σου πει «μια φέτα ψωμί» αλλά «μία μερίδα υδατάνθρακα», άρα σου δίνει μεγαλύτερη ελευθερία επιλογών, εφόσον ξέρεις πέντε πράγματα σχετικά ώστε να μπορείς να βρίσκεις εναλλακτικές, ενώ δίνει και γενικές κατευθύνσεις, όπως να αποφεύγεις τα τηγανητά, τις επεξεργασμένες τροφές, τα κορεσμένα λίπη και τους απλούς υδατάνθρακες, να επιδιώκεις κάθε γεύμα σου να ισορροπεί μεταξύ των βασικών ομάδων θρεπτικών ουσιών κλπ).
Το τελευταίο διάστημα παρακολουθώ ένα πρόγραμμα εκγύμνασης και «διατροφής» (με την γενική έννοια), στο οποίο έχει δοθεί συγκεκριμένη στον καθένα μας «διατροφή» (με την ειδική έννοια), μπας και χάσουμε κανένα κιλό και γίνουμε άνθρωποι (για να γνωρίσουμε έναν νέο, ισορροπημένο τρόπο ζωής που θα περιλαμβάνει άσκηση και σωστή διατροφή με ορατά αποτελέσματα και στο σώμα μας, ήθελα να πω). Το κομμάτι της άσκησης δεν με τρόμαζε, και νομίζω δεν θα με τρόμαζε όσο απαιτητικό και να ήταν. Μετά από χρόνια στα γυμναστήρια αλλά και τις πρόσφατες εξωγυμναστηριακές αθλητικές μου δραστηριότητες έχω συνηθίσει να καταβάλλω τη μέγιστη σωματική προσπάθεια όταν γυμνάζομαι και μάλιστα με ευχαρίστηση. Το πρόβλημα ήταν η διατροφή. Η αίσθηση του περιορισμού. Η πάλη μου με την ανασφάλεια για το σώμα μου, την τάση μου για ξέσπασμα ή ανεύρεση παρηγοριάς στο φαγητό, την εμμονή που γεννά η απαγόρευση. Την εμμονή που γεννά η απαγόρευση, τώρα το εξέφρασα σωστά. Τη μια κάθομαι και μετράω ευλαβικά τις ποσότητες που τρώω, σημειώνω τις μερίδες, ψάχνω την κάθε λεπτομέρεια, μην τυχόν και φάω μισό φρούτο παραπάνω και δεν έχω το αποτέλεσμα που θέλω, την άλλη σεληνιάζομαι και λαχταράω όσο τίποτα το φαγητό, ή την ελευθερία να φάω ό,τι θέλω, ή πάνω απ' όλα την ισορροπημένη ψυχολογικά σχέση με το φαγητό, απαλλαγμένη από τις εμμονές, τις ενοχές και την ψυχαναγκαστική αυτοτιμωρία. Μιζεριάζομαι απίστευτα και για να χάσω τα λίγα κιλά που θέλω έχω μπει σε ψυχολογία παχύσαρκου ατόμου χωρίς να είμαι.
Με αφορμή τη μεγάλη σαρακοστή και τη νηστεία του πάσχα (οκ, κάποιες από αυτές τις λέξεις θέλουν κεφαλαίο αλλά βαριέμαι τώρα), συζήτησα με διάφορα άτομα σχετικά με τη νηστεία, με το νόημα που έχει η Μεγάλη Εβδομάδα (ορίστε, κεφαλαία) ως μία διεργασία εσωτερική, η οποία δεν εστιάζεται στη νηστεία, απλώς υποβοηθάται από αυτήν. Και σκέφτηκα ότι με ανάλογο τρόπο θα μπορούσα να δω και τη διατροφή που προσπαθώ να κάνω. Όχι σαν αυτοτιμωρία ή σαν περιορισμό, αλλά σαν προσωπική επιλογή που θα με οδηγήσει σε έναν καλύτερο τρόπο ζωής. Σίγουρα το νόημα της σαρακοστής είναι πολύ βαθύτερο και έχει τόσο μεγάλη πνευματική διάσταση που η σύγκριση με τη διατροφή-δίαιτα είναι σχεδόν υβριστική, νομίζω όμως ότι υπάρχει κάτι που μπορώ να διδαχθώ από όλο αυτό. Προσωπικά δεν νηστεύω ή νηστεύω μόνο το κρέας τη μεγάλη βδομάδα, αλλά κάθε Πάσχα προσπαθώ να βρω κάτι πιο ουσιαστικό στην έννοια της νηστείας, προσπαθώ να προσεγγίσω με διαφορετικό, προσωπικό τρόπο την κάθαρση (να απομακρύνω τον εαυτό μου όσο γίνεται από τη μικρότητα, την κακία, την αδυναμία). Θεωρούσα ότι το κομμάτι της διατροφικής νηστείας δεν με αφορούσε. Να όμως που μπορεί να μου χρησιμεύσει με έναν άλλον τρόπο και να με απαλλάξει από μία μορφή επίπονης, για μένα, ψυχολογικής τυραννίας.
Καλό Πάσχα σε όλους.
Το τελευταίο διάστημα παρακολουθώ ένα πρόγραμμα εκγύμνασης και «διατροφής» (με την γενική έννοια), στο οποίο έχει δοθεί συγκεκριμένη στον καθένα μας «διατροφή» (με την ειδική έννοια), μπας και χάσουμε κανένα κιλό και γίνουμε άνθρωποι (για να γνωρίσουμε έναν νέο, ισορροπημένο τρόπο ζωής που θα περιλαμβάνει άσκηση και σωστή διατροφή με ορατά αποτελέσματα και στο σώμα μας, ήθελα να πω). Το κομμάτι της άσκησης δεν με τρόμαζε, και νομίζω δεν θα με τρόμαζε όσο απαιτητικό και να ήταν. Μετά από χρόνια στα γυμναστήρια αλλά και τις πρόσφατες εξωγυμναστηριακές αθλητικές μου δραστηριότητες έχω συνηθίσει να καταβάλλω τη μέγιστη σωματική προσπάθεια όταν γυμνάζομαι και μάλιστα με ευχαρίστηση. Το πρόβλημα ήταν η διατροφή. Η αίσθηση του περιορισμού. Η πάλη μου με την ανασφάλεια για το σώμα μου, την τάση μου για ξέσπασμα ή ανεύρεση παρηγοριάς στο φαγητό, την εμμονή που γεννά η απαγόρευση. Την εμμονή που γεννά η απαγόρευση, τώρα το εξέφρασα σωστά. Τη μια κάθομαι και μετράω ευλαβικά τις ποσότητες που τρώω, σημειώνω τις μερίδες, ψάχνω την κάθε λεπτομέρεια, μην τυχόν και φάω μισό φρούτο παραπάνω και δεν έχω το αποτέλεσμα που θέλω, την άλλη σεληνιάζομαι και λαχταράω όσο τίποτα το φαγητό, ή την ελευθερία να φάω ό,τι θέλω, ή πάνω απ' όλα την ισορροπημένη ψυχολογικά σχέση με το φαγητό, απαλλαγμένη από τις εμμονές, τις ενοχές και την ψυχαναγκαστική αυτοτιμωρία. Μιζεριάζομαι απίστευτα και για να χάσω τα λίγα κιλά που θέλω έχω μπει σε ψυχολογία παχύσαρκου ατόμου χωρίς να είμαι.
Με αφορμή τη μεγάλη σαρακοστή και τη νηστεία του πάσχα (οκ, κάποιες από αυτές τις λέξεις θέλουν κεφαλαίο αλλά βαριέμαι τώρα), συζήτησα με διάφορα άτομα σχετικά με τη νηστεία, με το νόημα που έχει η Μεγάλη Εβδομάδα (ορίστε, κεφαλαία) ως μία διεργασία εσωτερική, η οποία δεν εστιάζεται στη νηστεία, απλώς υποβοηθάται από αυτήν. Και σκέφτηκα ότι με ανάλογο τρόπο θα μπορούσα να δω και τη διατροφή που προσπαθώ να κάνω. Όχι σαν αυτοτιμωρία ή σαν περιορισμό, αλλά σαν προσωπική επιλογή που θα με οδηγήσει σε έναν καλύτερο τρόπο ζωής. Σίγουρα το νόημα της σαρακοστής είναι πολύ βαθύτερο και έχει τόσο μεγάλη πνευματική διάσταση που η σύγκριση με τη διατροφή-δίαιτα είναι σχεδόν υβριστική, νομίζω όμως ότι υπάρχει κάτι που μπορώ να διδαχθώ από όλο αυτό. Προσωπικά δεν νηστεύω ή νηστεύω μόνο το κρέας τη μεγάλη βδομάδα, αλλά κάθε Πάσχα προσπαθώ να βρω κάτι πιο ουσιαστικό στην έννοια της νηστείας, προσπαθώ να προσεγγίσω με διαφορετικό, προσωπικό τρόπο την κάθαρση (να απομακρύνω τον εαυτό μου όσο γίνεται από τη μικρότητα, την κακία, την αδυναμία). Θεωρούσα ότι το κομμάτι της διατροφικής νηστείας δεν με αφορούσε. Να όμως που μπορεί να μου χρησιμεύσει με έναν άλλον τρόπο και να με απαλλάξει από μία μορφή επίπονης, για μένα, ψυχολογικής τυραννίας.
Καλό Πάσχα σε όλους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)