Έξω τα ελληνικά από την επιστήμη

Μεταφράζω αυτή τη στιγμή την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας από τα αγγλικά στα ελληνικά. Κάθε εργαστήριο δημοσιεύει σε αυτήν λίγα λόγια για την έρευνα που γίνεται σε αυτό. Στην επικοινωνία μου με πολλούς από τους παλιούς μου καθηγητές για διευκρινίσεις σχετικά με την ορολογία των κειμένων συναντώ όλο και πιο συχνά απόψεις και υπαρξιακά ερωτήματα του τύπου «ποιος θα τα διαβάσει αυτά τα κείμενα στα ελληνικά», «εάν πρόκειται να τα διαβάσει σίγουρα θα ξέρει και τα ανάλογα αγγλικά, αλλιώς δεν θα μπορεί», «πόσα προβλήματα προκύπτουν κατά τη μετάφραση στα ελληνικά, τελικά η λύση είναι να μαθαίνουν όλοι αγγλικά και να είναι όλα στα αγγλικά στην επιστήμη», «τα αγγλικά είναι αλλιώς, εκφράζουν πράγματα που δεν μπορείς να εκφράσεις στα ελληνικά…» κλπ κλπ.

Hello!? (Έτσι για να καταλάβετε κι εσείς οι αγγλομαθείς και αγγλόνοες) Τα ελληνικά έχουν δώσει τόσους και τόσους όρους στην επιστήμη που έχουν διατηρηθεί και σε άλλες γλώσσες, θεωρούνται μια γλώσσα πλούσια και εκφραστική, εσείς καλοί μου επιστήμονες γιατί τη σνομπάρετε; Ξέρετε τι έχετε πάθει; Έχετε πήξει στα αγγλικά, ό,τι διαβάζετε πάνω στο αντικείμενό σας είναι στα αγγλικά και τα έχετε συνηθίσει. Και δεν έχετε καταλάβει ότι η μεταφορά μιας έννοιας σε μία άλλη γλώσσα δεν γίνεται με ευθεία αντιστοίχηση αλλά πολλές φορές με «μετενσάρκωση» του νοήματος σε διαφορετική μορφή που «μιλάει» στην άλλη γλώσσα. Απλώς αυτό για να γίνει είναι πολύ μα πολύ δύσκολο πολλές φορές κι εσείς έχετε ήδη αρκετά στο κεφάλι σας. Δε λέω τα αγγλικά έχουν μια κάποια ευελιξία, κοτσάρεις εκεί πέρα ένα ουσιαστικό πριν από ένα άλλο και το κάνεις επίθετο χωρίς κατάληξη χωρίς τίποτα. Και στα ελληνικά όμως, αν λίγο τα αγαπούσατε, θα βρίσκατε ωραιότατους τρόπους να εκφράσετε την επιστημονική αλήθεια σας άσχετους με τα εκφραστικά οχήματα της αγγλικής. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, εγώ με αυτό παιδεύομαι μέρα νύχτα πάνω απ’τον υπολογιστή. Όμως αν δεν το κάνετε εσείς κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει, οι φιλόλογοι είναι πολύ μακρυά από αυτά που θέλετε να εκφράσετε. Δώστε στην ελληνική μια θέση στον πάγκο σας και μην προσκυνάτε τυφλά μια ξένη γλώσσα.

Προστέθηκα αλλά πού είμαι;

Πριν κανα δυο μέρες έκανα και εγώ εγγραφή το Greekbloggers γιατί απέχω από την κοινότητα των ελλήνων bloggers από όταν έκλεισε το monitor και δεν θα ήταν σωστό να της στερήσω τα εμπνευσμένα γραπτά μου. Δεν με βρήκα όμως στη λίστα των νέων posts, ίσως μου ξέφυγα. Μπορεί να μου επιβεβαιώσει κάποιος ότι με διάβασε μέσω του Greekbloggers? Ευχαριστώ.

Τηλεοπτικά κουζινομαγειρέματα-crash test

Ευδοκιμεί το τελευταίο διάστημα στην ελληνική τηλεόραση ένα είδος εκπομπών με θέμα τη μαγειρική, η οποία από ταπεινή ενασχόληση της νοικοκυράς έχει αναχθεί μέσα από αυτές σε ύψιστη τέχνη, διέξοδο δημιουργικότητας και δρόμο προς την απόλαυση. Ξεχωρίζω τις πιο σημαντικές.

Μαμαλάκης: αυτή δεν είναι εκπομπή μαγειρικής, είναι το Lonely Planet! Κατά το ήμισυ ταξιδιωτική, κατά το ήμισυ μαγειρική, στην εκπομπή αυτή τα φαγητά συνοδεύονται πάντα από άφθονες φιλολογικές «σάλτσες» του σεφ Ηλία, τις οποίες πραγματικά χειρίζεται πολύ καλά (νιώθεις ότι του τρέχουν τα σάλια του ανθρώπου και τα λέει αυτά που λέει, δεν υποκρίνεται). Φοβερή παραγωγή με άριστη και προσεγμένη πάντα μουσική υπόκρουση και σκηνοθεσία, η μαγειρική εκπομπή σε ένα άλλο επίπεδο.

Βέφα: κάποτε είχε την πρωτοκαθεδρία της τηλεοπτικής μαγειρικής, τώρα όμως είναι ίσως η πιο παρωχημένη και σπαστική παρουσιάστρια συνταγών, και εμμένει πάντα λίγο ή πολύ στα παραδοσιακά πλαίσια. Εξακολουθεί πάντως από ό,τι φαίνεται να έχει το πιστό της κοινό από νοικοκυρές έτοιμες να ακολουθήσουν κάθε της συμβουλή. Είναι επίσης ίσως η μόνη που απαντά σε ερωτήματα τηλεθεατών για μαγειρικά σφάλματα.

Νηστικό αρκούδι: σε κερδίζει η χαλαρή παρεΐστικη ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι παρουσιαστές, φαντάζεσαι εύκολα τον εαυτό σου να μαγειρεύει μαζί τους ένα απογευματάκι που σε καλέσανε σπίτι τους ή στο εστιατόριο ενός φίλου τους. Οι συνταγές είναι πρωτότυπες και η αγάπη για τη μαγειρική δεν διατυμπανίζεται, φαίνεται όμως ξεκάθαρα.

Η κουζίνα της μαμάς: ο νεαρός Ευτύχης Μπλέτσας είναι ο γιος που κάθε μάνα ονειρεύεται, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει παρά μόνο στα όνειρά της. Αντί να γυρίζει με τους φίλους του, να τρώει χάμπουργκερ και γύρο και να πίνει φραπεδιές παίζοντας τάβλι (ή ό,τι άλλο κάνουν οι εικοσάρηδες σήμερα), αυτός αφοσιώνεται με ενθουσιασμό στην μαγειρική. Η νεανική του φρεσκάδα δίνει μια ευχάριστη πνοή στην εκπομπή, και οι συνταγές παρουσιάζονται πάντα με μεγάλο εφηβικό ενθουσιασμό.

Τι θα φάμε σήμερα (star στις 10 το πρωι): ανήκει σε άλλη τηλεοπτική ζώνη, στην πρωινή, έχει λοιπόν πιο πρακτικό προσανατολισμό και μικρότερη έμφαση στην παρουσίαση και την ψυχαγωγία. Δεν υποκρίνεται ότι είναι κάτι άλλο, ούτε ταξιδιωτική ούτε χιουμοριστική ούτε τίποτα, απλά δείχνει συνταγές που μπορείς να κάνεις σήμερα κιόλας. Ίσως οι πιο εύκολες συνταγές για να γράψεις και να κρατήσεις (τα υλικά εμφανίζονται στο κάτω μέρος της οθόνης καθ’ όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης), πάντα με μία νότα πρωτοτυπίας χωρίς όμως να ξενίζουν. Οι πιο πολλές συνταγές στο δικό μου τετραδιάκι είναι από την εκπομπή αυτή, 9 στις 10 φορές που θα την πετύχω μπαίνω στον πειρασμό να κρατήσω την συνταγή. Ειλικρινείς προθέσεις, ωραίες συνταγές.

Τηλεμαγειρέματα στα πρωινάδικα: αν και εμφανίζονται αξιόλογοι σεφ στις εκπομπές αυτές, δεν δίνουν στον τηλεθεατή την ίδια απόλαυση γιατί πάντα στριμώχνονται στο πρόγραμμα της εκπομπής και δεν έχουν το χρόνο να σου μεταδώσουν τη χαρά της μαγειρικής. Ξεχωρίζω για τις ωραίες συνταγές της αυτήν που είναι στη Μενεγάκη, αν και είναι η πιο αγχωμένη από όλες.