5 πράγματα για μένα;

Τι είναι πάλι αυτό που μου έστειλε ο φίλος Χρίστος/Χρήστος όπως γράφεται τεσπαν; Να γράψω λέει 5 πράγματα για τον εαυτό μου και μετά να το στείλω σε 5 άλλους για να κάνουν το ίδιο. Χωρίς να αναλογιστώ την εκθετική αύξηση του αριθμού των ατόμων σε περίπτωση που όντως το κάνουν όλοι αυτό, ας κάτσω απλά να σκεφτώ μερικά πραγματάκια για τον εαυτό μου για να ευχαριστήσω και το φίλο μου που με σκέφτηκε. Λοιπόν έχουμε και λέμε:

1. Είμαι ειδεχθώς ακατάστατη. Το δωμάτιό μου είναι μία Χιροσίμα σε μικρογραφία, η απόλυτη υλοποίηση της θεωρίας του χάους. Θα πρέπει να είμαι ένα από τα άτομα με τη μεγαλύτερη ανοχή στην ακαταστασία.

2. Παιδικό μου όνειρο ήταν όταν μεγαλώσω να γίνω βαφέας αυτοκινήτων και μάλιστα να τα βάφω όλα μπλε.

3. Ήμουν πολύ κακομαθημένη από μικρή. Ο μπαμπάς μου σηκωνόταν μέσα στη νύχτα για να μου φέρει πορτοκαλάδα βιοχύμ στο μπιμπερό και όταν οδηγούσε καθόμουν στα πόδια του (όχι απλώς μπροστά!). Κατέστρεφα κατά μέσο όρο ένα ραδιοκασετόφωνο αυτοκινήτου την εβδομάδα.

4. Όνειρό μου είναι να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο και ιδίως να πάω στην Αυστραλία σε κάτι μέρη που έχω δει σε περιοδικά και που μοιάζουν σαν να είναι από άλλο πλανήτη. Βέβαια για να το κάνω αυτό θα πρέπει να απαρνηθώ τις ανέσεις του πολιτισμού, κάτι που μου φαίνεται αρκετά δύσκολο.

5. Έχω πιει υγρό πιάτων μέσα από ένα γυάλινο καλαμάκι που δεν ξεπλύθηκε καλά και από το οποίο δοκίμασα στη συνέχεια να πιω ζεστό τσάι (το οποίο ξέπλυνε ωραιότατα το καλαμάκι, και άφησε για πάντα την ανάμνηση από τη γεύση του πράσινου υγρού πιάτου στο στόμα μου).

Ωραία τα έργαψα. Καλά τα είπα. Με σκιαγράφησα σε πέντε σημεία. Τώρα δηλαδή πρέπει να πετάξω το μπαλάκι σε 5 ακόμη άτομα; Σε 5 ακόμη bloggers? Ξέρω 5 ακόμη bloggers πλην αυτού που μου έριξε το μπαλάκι και κάποιων που διαβάσω μέσω αυτού; Θα δω τι μπορώ να κάνω. Μάλλον θα απευθυνθώ σε αυτούς που μου έγραψαν πιο πρόσφατα comments. Ή μάλλον απευθύνω ανοικτή πρόσκληση στους 5 πρώτους που θα διαβάσουν αυτό το blog (εύκολη λύση αλλά και εύκολο για τον άλλον να μην το κάνει). Αν θέλετε δοκιμάστε πάντως, πλάκα έχει.

O κόσμος της ωτασπίδας

Κοιμάμαι με ωτασπίδες. Δουλεύω με ωτασπίδες. (Πάνε τα δύο οκτάωρα της ημέρας). Κατεβαίνω με τα πόδια στο κέντρο φορώντας τα ακουστικά του MP3. Τελικά ζω σε ένα σύμπαν απόλυτης ηχητικής απομόνωσης. Όση ηρεμία μου κερδίζει άλλο τόσο με απομονώνει από το περιβάλλον. Θέλω να ζω σαν εξωγήινος; Πρέπει να αποφασίσω.

Όνειρα και όνειρα...

Έδινα μαθηματικά. Κάτι που έχει να μου συμβεί από το λύκειο, αν εξαιρέσουμε ένα μάθημα βιομαθηματικών που είχαμε στη σχολή. Και δεν είχα ετοιμαστεί λέει, παρά περίμενα την τελευταία μέρα να διαβάσω, και τυχαίνει τη μέρα εκείνη να πρέπει να πάω στο Κολυμπάρι (ενώ έδινα εξετάσεις στο Καστέλι) και με λίγα λόγια έτρωγα όλη την ώρα που έπρεπε να αφιερώσω στο διάβασμα σε μετακινήσεις. Ερμηνεία: μάλλον αγχώνομαι για τη δουλειά.

Άλλο όνειρο: γιατρός με εξετάζει δερματολογικά και βλέποντας τα σπιθουράκια που πάντα έχω στα χέρια μου το χειμώνα αποφαίνεται ότι δεν μπορώ να κάνω παιδιά.

Σε άλλο όνειρο που βλέπω την ακριβώς επόμενη βραδιά βλέπω ότι είμαι έγκυος και ότι γεννάω σε ενάμιση μήνα (αν και δεν έχω ακόμη κοιλιά).

Γενικό συμπέρασμα: θα πρέπει να πάψω να αγχώνομαι για πολλά πράγματα, δεν μου κάνει καλό.